NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HARM VAN DEN BERG
Kijk vanavond naar het optreden van Meritan Arifi uit Kosovo en huiver bij zijn bloedstollende oorlogsverhaal. Het geeft u op z'n minst een idee welk antwoord past bij de vraag of het daar ooit weer goed zal komen. Meritan wil dichter en soldaat worden, om zijn land met een potlood te verdedigen. Na zijn declamatie gaat de jongen weer driftig verder met het verzamelen van takken voor een houtvuur. Dan vertelt hij waarvoor hij zo bang is.

In de vluchtelingenkampen van Macedonië en Albanië verblijven veel kinderen. Meritan is een van de tien die vanavond in de documentaire Ik droomde een nare droom van de EO aan het woord komen. De makers Arjan Lock en Margit Balogh hebben gekozen voor een aanpak waarbij de betrokkenen recht in de camera kijken en wellicht daardoor krijg je soms het idee dat naast de lens iemand staat voor te zeggen of dat de tekst van een bord wordt afgelezen.

De documentaire is duidelijk een 'vluggertje', snel en nogal oppervlakkig gemaakt; kinderen van twaalf of dertien hebben over dergelijke omstandigheden echt wel meer te vertellen dan dit programma laat zien. Daar moet je dan wel de tijd voor willen nemen, serieus kennis gaan maken. Waarschijnlijk daarom bevat Ik droomde een nare droom geen beelden van het echte kampleven. Een wasbeurtje, even schommelen en in de rij staan, dat is alles dat we te zien krijgen. Wie in Macedonische kampen heeft rondgelopen, weet dat deze kinderen in een van de betere verblijven.

Toch is er in de 25 minuten dat deze aflevering van Antenne duurt wel het een en ander te zien dat de moeite waard is. Zoals het konijn Laraman dat niet wil praten als er andere mensen bij zijn. Zijn baasje kondigt aan dat hij zijn knuffel meeneemt als hij teruggaat naar Kosovo. Of het meisje Mizera Elizi dat met kalme stem al haar vriendinnen opsomt. "Ik weet niet waar ze nu zijn."

Als Lindita Tefeku gedetailleerd verslag heeft gedaan van een slachtpartij die elf volwassenen het leven kostte, "ogen en tongen uitgesneden", barst ze in hartverscheurend snikken uit. De handen voor de ogen, de keurig gelakte rode nageltjes (ik kom op tv!) maken het allemaal nog aangrijpender.

Mooi zijn ook de beelden van twee neefjes met lege Honig-dozen in de rij voor eten. De ene heeft de doos achteloos vast, de ander draagt hem voor zich uit alsof er straks uitsluitend kostbaarheden in zullen worden gelegd. Aan het slot zingen deze jongens een nationalistisch volksliedje. Zouden ze dat nu zelf hebben gekozen of hebben de EO- programmamakers het die kant op gestuurd, vraag je je af.

Antenne: Ik droomde een nare droom. Ned.2, 21.35-22.00u.