U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
   K U N S T
Pensioendesk - Doe de Pensioencheck
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 


  NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS 
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S c h a k e l s
Midnight Walkers &
City Sleepers


Twintig kunstenaars exposeren op en rond de Amsterdamse Wallen

Agenten spelen even voor pooier


Op een transformatorhuisje op de Wallen in Amsterdam staat een kleine Mariakapel die rood licht uitstraalt. Een werk van de Pool Pawel Althamer, een van de twintig kunstenaars die deelnemen aan een tentoonstelling op en rond de Wallen.

Door NATHALIE FABER

AMSTERDAM, 20 APRIL. Er is geen enkele buurt in Amsterdam waar het Brave en het Stoute zo naadloos in elkaar over gaan als op de Wallen. Verbazend mooie meisjes lachen je in een roze gloed vanachter het raam toe, terwijl het Leger des Heils kopjes soep uitdeelt aan de junks en daklozen in de straat. De sterke sociale banden en controle in dit dicht bevolkte stadsdeel zorgen ervoor dat er niet alleen maar rottigheid is. Dit besef deed de Italiaanse kunstenaar Antonio Riello een variant op het gezelschapsspel Monopoly ontwerpen, gebaseerd op de grachten en steegjes in de rosse buurt. Op het plein voor de Oude Kerk staat een groot, ijzeren spelbord mooi te wezen; het échte spel ligt in een doos bij het politiebureau in de Warmoesstraat. Hier kunnen verveelde politieagenten en nieuwsgierige buurtbewoners met pionnen, kanskaarten en Monopoly-geld even voor pooier spelen.

Tarts & Pimps, zoals het het werk van Riello heet, vormt een bijdrage aan Midnight Walkers & City Sleepers, een tentoonstelling op en rond de Amsterdamse Wallen. In het typische Amsterdamse café Oost-West, de kamers van hotel Winston, op het pleintje in de Gordijnensteeg en andere plekken, maakten twintig Nederlandse en buitenlandse kunstenaars een 'site specific' werk. Volgens de curatoren Hedwig Fijen, Maria Hlavajova en Theo Tegelaers is het geen traditionele kunstroute maar ,,een stedelijk laboratorium waarin kunstenaars als intermediair optreden tussen het publiek, de stedelijke ruimte en de sociale context''. Maar zonder routebeschrijving ben je als bezoeker van de tentoonstelling nergens: de meeste kunstwerken verliezen de strijd om de aandacht met het visuele geweld van de seksindustrie.

Een kunstenaar als Jeffrey Vallance kiest daar bewust voor. In het midden van een zaal in het Erotisch Museum plaatst hij een vitrine met souvenirs uit bordelen in Nevada, de enige staat in Amerika waar de prostitutie legaal is. Luciferdoosjes en een menukaart van The New Sagebruch Brothel, de video Chicken Ranch van Nick Broomfield, of een telefoonboek uit Nevada met full colour seks-advertenties: de spulletjes in de vitrine verschillen nauwlijks van die van de permanente tentoonstelling in het museum.

De posterserie van Anne Daems valt compleet weg in het volbeplakte straatbeeld. Geïnspireerd op de warmoezen, de groentetuinen die de kloosters op de Wallen in de Middeleeuwen van eten voorzagen, fotografeerde zij de keurig aangelegde moestuinen van nu: opnamen van lentetuinen met siertegels tussen de aanplant en bamboestokken waarlangs de snijbonen omhoog kunnen klimmen. Daems vroeg de buurtbewoners om de affiches achter de ramen te hangen. Maar het gebaar waarmee ze hen een stukje verloren natuur wil terug geven is een zwaktebod.

Sommige kunstenaars worden verleid tot een blijde boodschap, zoals de Poolse Pawel Althamer die in deze omgeving waarin alles te koop is de liefde mist. Zijn door een priester ingezegende, kleine Mariakapel op een transformatiehuisje straalt (rood) licht over de Oudezijds Voorburgwal.

Of de kunstenaars nu inhaken op het sociale aspect, de geschiedenis of het verlangen, er blijken maar weinig werken bestand tegen deze heftige buurt. Ze kunnen er bijna niet tegenop. Tenzij ze iets nóg heftigers tonen, zoals Federico D'Orazio doet. Met een verborgen camera filmde hij in een seksclub in Bangkok waar veel te jonge meisjes, kinderen nog, een verrotter leven leiden dan de gemiddelde prostituee in Nederland. Hij probeert de hoerenlopers naar deze confronterende beelden te laten kijken door ze te tonen in een voor hen bekende ambiance: een peeskamertje. Hier worden ze vervolgens dubbel gepakt: de enige seks die daadwerkelijk wordt aangeboden is met drijvende opblaassekspoppen in een zwembadje.

Tentoonstelling: Midnight Walkers & City Sleepers. T/m 2 mei. Di t/m zo: 15-22.00 u. Begin route en informatiecentrum: W139, Warmoesstraat 139, Amsterdam. Website: http://people.a2000.nl/stw139/mwcs

NRC Webpagina's
20 APRIL 1999



( a d v e r t e n t i e s )
Uw toekomst begint met ... Clickwork

Domicilie Cover

Domicilie,
voor wie zich vestigt
in het buitenland.

    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)