NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Bij de kennismaking met president Ziang Zhemin heeft de Koningin het nog niet gezegd, dat woord, mensenrechten. Is toch een beetje te vroeg, zo aan het begin van het bezoek. Buiten is er een koude storm opgestoken en ze hebben het over het weer. Gespannen kijken de delegatieleden aan beide kanten toe. Ja, ja ze lachen, het is gezellig. De kijker weet inmiddels dat China een héél groot land is, véél groter dan Nederland. Met grote problemen. En dan 's avonds aan het banket, zegt Ziang Zhemin het plotseling zelf: ,,Mensenrechten''. Ja echt, ,,Mensenrechten''. Hare Majesteit heeft de tolk duidelijk gehoord.

Nou, dat was me een opluchting dat de president er zomaar zelf over begon. Hare Majesteit zei het toen ook: ,,Mensenrechten''. En al gauw ging het heen en weer. En het werd nog een heel leuk gesprek. Zhemin vertelde over de grote problemen die hij had. Hare Majesteit begreep het helemaal. ,,De gevolgen van te snelle veranderingen kunnen wel eens te groot zijn, lijkt Ze te denken'', zei Maartje van Weegen. Ze dacht het dus niet, het leek maar zo. En Hare Majesteit kan met stokjes eten, zag je dat?

Hèhè, het grote woord was er dus uit. En toen werd het toch nog gezellig bij het bezoek aan de Eschertentoonstelling. Leuke mensen, die Chinezen. Ondertussen krijgen we te zien hoe dat in zijn werk gaat, mensenrechtenschendingen. Een lange rij Chinezen. Ze hebben allemaal een wit lakentje voor zich uitgespreid. Achter elke Chinees komt een soldaat te staan, zie je. Met een geweer. Dat richten ze op het achterhoofd. En dan boem, vallen ze allemaal keurig tegelijk op die witte lakentjes. Zonder vorm van proces, zoals we dat in Nederland kennen. Maar ja, die problemen, hè. De Koningin hield toch het meeste van cultuur. Maar dat zaken doen daar was het bezoek ook een beetje voor. Dus kwam ze 's avonds op een receptie met zakenlieden. Die Chinezen houden van toasten, met witte bubbelwijn. Moet je doen om een deal te sluiten. Hier zie je hoe dat gaat in China, je laat de glazen tegen elkaar botsen, wel oppassen, ze mogen niet breken. Ze lachen dan veel. Wel vreselijke koppijn de volgende dag. Minister Herfkens durfde het ook, praten over de mensenrechten. D'r was echt niks aan, hoor. Bij de Verenigde Naties doen ze het ook, tegenwoordig. Een dialoog. Met de Navo-aanvallen is China het niet eens. Maar toen heeft Herfkens uitgelegd dat het daar ook om mensenrechten ging, in Kosovo. En als China zelf iets aan de mensenrechten doet, wil Nederland daar voor betalen, wel 1 cent per Chinees. Toen zei die functionaris, geeft u nou eerst dat geld maar, dan komt het wel in orde.

Was het wel een belangrijk staatsbezoek? Herfkens heeft alleen maar met de vice-premier, de vice-minister van buitenlandse zaken en de vice-burgemeester van Shanghai gepraat, stelt Van Weegen vast. Kijk, vindt Herfkens, dat is nou weer zo typisch Chinees, hè. Die boodschappen van haar komen gewoon door op andere niveaus. Die functionarissen staan met elkaar in contact. Leuk zoals dat werkt, daar.

Prins Willem-Alexander gaf een spreekbeurt over watermanagement. We zien hem praten maar horen niet wat hij zegt. Later legt hij uit. Het gaat over gezamenlijke problemen. Zij hebben ook overstromingen en wij kunnen helpen met baggeren en dijken. Water is heel belangrijk, je kunt het drinken en erin verdrinken. Je kunt er ook ziek van worden. Als Willem-Alexander zijn huiswerk blijft doen, mag hij volgend jaar bij de grote waterconferentie in Den Haag zijn. Boonstra van Philips was er ook. Nee, het woord mensenrechten heeft hij niet in de mond genomen, zegt hij in zijn hotelkamer. Een zakenman met een mooie krulsnor laat een grote machine zien. Is dat voor de mensenrechten? Nee dat is voor het milieu. Het apparaat versnippert oud papiergeld voor de Centrale Bank. Er was felle concurrentie met Duitsland. Toen is de Nederlandse overheid maar bijgesprongen. Want gewoon iets kopen dat doen ze in China niet, weten de zakenmensen.