NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
De dag van de democratie, gisteren, de Europese democratie. 1999 is een jaar voor de geschiedenisboekjes geworden, belangrijker dan de millenniumwisseling.

Voor het eerst is er een Commissie weggestuurd, weliswaar niet direct door het Europese Parlement, maar door tussenkomst van wijze mannen. De Nederlandse voorzitter van het onderzoeksgroepje, André Middelhoek, deed bij de aanbieding van zijn beulsrapport een ritueel buiginkje naar Eurovoorzitter Jacques Santer. ,,Alstublieft, een stuk gloeiende kool in uw handen.'' Santer knikte beleefd glimlachend terug, ,,dank u wel''. Die ingetogenheid hoort erbij.

Gevolg van het opstappen is dat Europarlementariërs aandacht verdienen van de televisie. Ze blijken daar in Straatsburg en Brussel ook nog wat te doen. Het ongemak over het democratische tekort heeft een weg gevonden. Nuttig, die dreiging van een parlement. Democratie is niet efficiënt maar bureaucratie, heerschappij van ambtenaren, nog minder. Nu ga ik enthousiast stemmen. ,,Europa is een politieke zaak geworden'', zei europarlementariër Brinkhorst gisteren in Nova. Het Journaal had de mooiste uitzending en legde met computergrafieken alles uit over Eurocommissarissen. Zou vaker moeten gebeuren bij dit onderwerp. De meeste kijkers hebben slechts een vage notie van hoe het in elkaar zit. Als ze eens wisten. Presentator Philip Freriks wist nog uit zijn eigen ervaring als correspondent te melden dat de omstreden commissaris Edith Cresson door wijlen president Mitterand 'mijn kleine soldaatje' werd genoemd. Gisteren deed ze haar best om zich te verdedigen, met die wegwerpende blik van haar.

Het waardigst vond ik het optreden van eurocommissaris Hans van den Broek. Mijn slechte herinneringen aan zijn arrogante houding als minister tijdens het paspoortdebat heeft hij gisteren in tien minuten weggevaagd. Hier sprak een man die zag dat zijn tijd was gekomen. De Nederlandse regering zou waarschijnlijk een paarse commissaris willen benoemen, voorzag hij. Met het rapport van de wijze mannen was hij het niet eens, omdat het geen onderscheid maakte tussen de Eurocommissarissen. Maar, zei hij in Netwerk: ,,Het parlement heeft zijn tanden laten zien. En hoe tegenstrijdig het ook klinkt, dat vind ik niet gek.'' Hoera, dacht ik.

Van andere Eurocommissarissen heb ik zo'n uitspraak niet gezien. Karel van Miert zag ik napruttelen over het nuttige werk dat hij op het gebied van vrije concurrentie in Europa heeft verricht. Daar heeft hij gelijk in. Maar het Europarlement onderzoekt ook. BBC-World bracht in beeld hoe de Eurocommissarissen al direct aan het lobbyen waren voor nieuwe functies. Leon Brittan solliciteerde naar een nieuwe grote rol voor zichzelf in Europa.

Illustratief voor de sfeer van zenuwen, berusting en hilariteit was het beeldverhaaltje van de Eurocommissaris - ik vermoed die bebaarde Spanjaard - die omringd door pers en medewerkers door een gang liep, op weg naar een vergadering. Een man die hem wilde bijhouden, viel over een grote bloempot. Hij ging helemaal ondersteboven, de pot in scherven. De commissaris hielp hem overeind, zei laconiek: ,,Gered door een commissaris'', en zette zijn snelle wandeling voort. Emoties en sfeerbeelden die de aandacht van de kiezer trekken en net zo goed horen bij een democratie. Ik hoop op een Eurovoorzitter die niet zijn stem opzet en dan gedragen een tekst begint voor te lezen zoals Jacques Santer dat doet. Over mijn rubriek van gisteren: volgens Waskracht was hun leukerd Muntz niet aanwezig bij het pesterijtje van Anton Geesink. Ik schreef van wel. Waskracht kan blijkbaar ook zonder Muntz treiter-tv maken. De daders waren nauwelijks zichtbaar zodat ik ze op hun woord geloof. Waskracht vindt ook dat het door mij en anderen ten onrechte als jongerenprogramma wordt beschouwd. Hun BNN-achtige ongein is niet voor doelgroepen bestemd en dat is tenminste iets.