NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HENK VAN GELDER
Als alles en iedereen in de startblokken staat voor de rechtstreekse tv-uitzending van de Oscar-uitreiking, loopt de regisseur van het programma via de achterdeur het gebouw uit. Gehuld in rokkostuum, gaat hij iets verderop aan de kant van de weg staan wachten op een limousine. Hij stapt in, begroet zijn gade en samen rijden ze naar de voorkant van het gebouw. Daar stappen ze uit, zodat het publiek op de tribunes en de camera's van de diverse tv-ploegen hen goed kunnen zien, en lopen over de rode loper naar binnen. Vervolgens neemt de regisseur een andere deur, trekt zijn jasje uit, neemt plaats in de regiekamer en telt de laatste seconden af. De show kan beginnen.

Het is een vertoon van ijdelheid, dat onbewogen - en daardoor des te lachwekkender - wordt geregistreerd in de documentaire Inside the Golden Statue, die vanavond onder de titel En de winnaar is... wordt uitgezonden in de NPS-rubriek Het Uur van de Wolf. De opnamen werden gemaakt bij de Oscar-uitreiking van vorig jaar, toen Titanic de grote winnaar werd. Maar over die film wordt in de uitzending met geen woord gesproken. Voor zover de titel een verkeerd beeld oproept: het gaat hier uitsluitend over de organisatie van de tv-uitzending en niet over de toekenning van de Oscars zelf. Niets over de American Motion Picture Academy of over de methode van jurering, niets over de manier waarmee producenten en distributeurs hun films naar voren schuiven, en ook niets over de grote zakelijke belangen die aan een Oscar kleven. Maar veel over de show, die met 500 medewerkers en een budget van zo'n tien miljoen dollar een onderneming op zich is.

De onmiskenbare hoofdpersoon in Inside the Golden Statue is Lou Horowitz, de regisseur van de uitzending. Als een ware potentaat voert hij het beheer over zijn troepen, en bij voortduring vergelijkt hij de show met een militaire operatie. ,,Patton has arrived!'' roept hij, als hij voor het eerst het gebouw betreedt waar het programma moet worden gemaakt - en in de loop van het programma zien we dat hij bijkans geen stap verzet zonder zijn exemplaar van een biografie over generaal Patton mee te dragen. Misschien is het een pose, terwille van de documentaire, maar een loos gebaar is het niet: Horowitz blijkt het boek op zijn duimpje te kennen en ontleent zijn hele vocabulaire aan de trefwoorden van een legeraanvoerder. Het gaat in deze show, zegt hij, om gezamenlijk marcheren, richten, aanvallen, de grote slag, en uiteindelijk de zege, de overwinning. Dat roept hij ook steeds; ,,We're gonne win!'' Wat er precies moet worden gewonnen, blijft onduidelijk, want de makers Ori Inbar en Doron Tsabari stoppen hun programma als de Oscar-show begint. Maar het klinkt goed.

En intussen zien we hoe vier potige kerels met moeite de rode loper ontrollen, hoe de choreograaf en de orkestleider wekenlang in touw zijn, hoe de repetities verlopen met stand-ins die graag acteur willen worden, hoe de cameralieden oefenen op lege stoelen met foto's van de genomineerden, hoe er een eind wordt gemaakt aan dankwoordjes die langer dan 40 seconden dreigen te gaan duren, en meer. Aanstaande zondag is de volgende Oscar-uitreiking.

Het Uur van de Wolf: En de Winnaar is..., Ned.3, 23.19-0.10u.