NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur WARD OP DEN BROUW
HEERENVEEN, 12 MAART. In de persruimte van Thialf gaat de hectiek rond de transfer van de sprinters naar het commerciële team van SpaarSelect aan Carla Zijlstra voorbij. Het aangekondigde vertrek uit de kernploeg van de succesvolle bondscoach Peter Mueller en zijn spraakmakende sprinters Jan Bos en Erben Wennemars is aanzienlijk groter nieuws dan het bericht nog geen jaar geleden van Zijlstra's vertrek uit de kernploeg allround van Sijtje van der Lende. Haar overgang van de kernploeg naar het gewest Groningen verliep voor de buitenwereld vrijwel geruisloos.

Na de WK afstanden van vorig jaar in Calgary liet het sectiebestuur langebaan van de KNSB aan Zijlstra weten dat er voor haar geen plaats meer was in de kernploeg. Bij de Olympische Spelen in Nagano stelde ze teleur, maar bij de WK afstanden was ze een maand later de enige Nederlandse die in de prijzen viel. In Calgary won Zijlstra brons op de 5.000 meter.

Haar vertrek uit de kernploeg werd door velen voor kennisgeving aangenomen, behalve door de schaatsster zelf. Zijlstra weigerde zich bij de beslissing van de KNSB neer te leggen en vocht terug, met succes. Op grond van haar prestaties had ze niet uit de kernploeg gezet mogen worden, oordeelde de geschillencommissie van de KNSB eind januari. De bond moest Zijlstra 100.000 gulden betalen. ,,Als je ziet wat er in een kernploeglid wordt geïnvesteerd en wat je als lid van de kernploeg verdient, is dat een redelijk bedrag.''

Al voor de tuchtzaak speelde stayer Zijlstra met de gedachte te stoppen met schaatsen, om van alle gezeur af te zijn. Zo leuk was het olympische seizoen nou ook weer niet geweest. De sfeer in de ploeg van Sijtje van der Lende was slecht. ,,Ik wist dat het dit seizoen anders moest, maar ging er wel van uit dat ik in de kernploeg zou blijven.''

Met Van der Lende kon ze niet goed opschieten, ,,maar met praten kun je toch ook een heel eind komen''. Ze dacht 'even' aan stoppen. ,,Niet omdat het schaatsen niet meer leuk was, maar omdat er zoveel dingen tegenzaten. En van stress ga je niet harder schaatsen. Ik heb wel eens gedacht, hoe moet ik me hier doorheen slaan. Heel veel energie slibde weg. In juni besloot ik toch gewoon door te gaan en om toe te leggen op technische verbeteringen en daar m'n winst uit te halen.''

De vorm ontbrak nog op haar eerste belangrijke toernooi, de NK afstanden, in december. ,,Toen was ik moe, had ik er geen energie voor. Ik had zoveel dingen aan m'n kop. De geschillencommissie had nog geen uitspraak gedaan, het was ploeteren in die tijd. Mentaal en fysiek was het heel zwaar.''

Eigenlijk had ze in de zomer naar de Himalaya gewild, om eens goed over haar schaatstoekomst na te denken, maar ze besloot haar studie fysiotherapie in die periode voorrang te geven. ,,Daar had ik nog niet zoveel aan gedaan'', zegt de tweedejaars studente. Het plan de Himalaya te bezoeken, meer in het bijzonder de heilige berg Mount Kailas, blijft staan. Samen met haar vriend, de Australische langlaufer Anthony Evans. ,,Het lijkt me zo gaaf een keer naar een heel primitief gebied te gaan.'' Het contrast met het schaatsen, ,,waarbij je voortdurend op kleine dingen moet focussen'', spreekt Zijlstra aan.

Terugkijkend op het afgelopen jaar is ze niet ontevreden. En hoewel de beslissing haar uit de kernploeg te zetten Zijlstra verraste, is ze van mening dat de drastische verandering goed voor haar is geweest. ,,Ik vraag me wel eens af hoeveel beter ik nu had kunnen schaatsen als ik nog in de kernploeg had gezeten. Dan is mijn conclusie dat dat niet beter zou zijn geweest en dan vind ik dat ik het goed heb gedaan. Ik besef nu wat voor een beschermd groepje de kernploeg eigenlijk is, zo van 'wij tegen de rest'. Dat zie je pas als je er uit bent. Lachwekkend is het eigenlijk.''

Het bevalt Zijlstra wel om zich individueel voor te bereiden op een toernooi. ,,Als je in zo'n schaatshal bent, voel je je helemaal niet alleen. Af en toe sluit je je bij een ander aan om tempo te maken.'' Niet alle schaatsers vinden het prettig als bij de training een collega achter hen gaat rijden. ,,Hoe ze dat kenbaar maken? Door te spugen of te katten. Of ze gaan opeens omhoog met hun rug.''

Zijlstra weet nog niet hoe lang ze blijft schaatsen. De Olympische Spelen van 2002 zijn voor de Groningse stayer ver weg. Als ze nog drie jaar doorgaat, is de kans groot dat ze dat doet in een commerciële ploeg. In november kreeg Zijlstra een aanbod lid te worden van een nieuw op te richten commerciële ploeg, naast Sanex, SpaarSelect en Unit4, en mét sporters uit andere disciplines. ,,Ik wil eerst dit seizoen afmaken en met vakantie voordat ik een beslissing neem. Ik weet nog niet of ik tot en met 2002 door wil. Met m'n leeftijd heeft het niet zoveel te maken'', zegt Zijlstra, die maandag dertig wordt. ,,Fysiek hoeft het geen probleem te zijn. Het enige is dat je stabiel moet presteren. Maar 2002 zou een gaaf doel zijn.''

( a d v e r t e n t i e s )

Domicilie,
voor wie zich vestigt in het buitenland.