NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

YVONNE KROONENBERG
Op de Zeedijk was een filmploeg aan het werk, dat had ik al gehoord, want ik woon om de hoek. Een portret waren ze aan het maken, een docusoap in twaalf afleveringen over het nieuwe elan in een straat die door de bewoners en de politie een paar jaar geleden al was afgeschreven omdat de problemen er onoplosbaar leken.

Ik weet nog goed hoe het was op de Zeedijk. Als je van de Nieuwmarkt naar het Centraal Station wilde lopen, moest je je door een haag van tandeloze, graatmagere, verwilderde verslaafden heenwringen. De huizen waren er vervallen, de winkels gesloten, de Olofskerk dichtgetimmerd en in de cafés waar ooit zeelieden plezier maakten en meisjes versierden, zaten nog alleen verlopen Surinamers te chinezen en te basen, heel gewone woorden in deze buurt.

De eerste aflevering van de nieuwe docusoap laat vanavond zien hoe de ondernemers op de Zeedijk hun uiterste best doen om de straat te reanimeren. Rogier Wolffenbuttel heeft zojuist zijn nieuwe restaurant geopend, er zijn nieuwe cafés op de Dijk en het is feest, er is een jazzfestival.

In de oude Casablanca, in de nieuwe Queenshead en de Roode Baron wordt live muziek gespeeld en de belangstelling is overweldigend. Tante Aal, een van de oude bewoonsters, trekt haar goeie goed aan en gaat luisteren en Willem de Wit, de eigenaar van de Queenshead, schildert zijn gezicht om vanavond als Dusty het podium op te gaan. De cameraploeg mag niet bij de repetitie zijn, want Dusty is op van de zenuwen. Hij kent de beperkingen van zijn talent: ,,Ik weet ook wel dat ik niet de Pavarotti van de eenentwintigste eeuw ben'' en hij vertelt van zijn voornemen om zanglessen te nemen.

Julius Coco, een Surinaamse junk op leeftijd, wil ook deelnemen aan het jazzfestival. Ooit was hij congaspeler en wie weet wil Hans Dulfer hem mee laten spelen, vanavond. De eigenaar van de Casablanca, bij wie Julius zich komt melden met zijn plannen, neemt de junk schattend van hoofd tot voeten op. ,,Je moet het maar aan Hans vragen. Als Hans er geen bezwaar tegen heeft...'', zegt hij weifelend. ,,Hans is een goeie vriend van me en kijk eens, als Hans het wil, vind ik het best. Je moet het maar met Hans bespreken.''

De nieuwe carrière van Julius duurt niet lang. In de Casablanca misdraagt hij zich en hij wordt eruitgezet. Er zijn nog een paar wanklanken. De commentaarstem van Fred Delfgaauw ondertitelt wat de kijker ook al hoorde: Dusty is niet helemaal bij stem. ,,Hoezo zanglessen?'' klinkt het meedogenloos.

En dan is er de politie, John en Ed doen hun ronde langs de cafés waar levende muziek te horen is. Ze gaan decibellen meten. Wie bijtijds een vergunning heeft aangevraagd heeft niets te vrezen, maar in de cafés van de vader van Rogier, Hans Wolffenbuttel, is geen vergunning en de agenten houden hun meter zorgelijk naar de herrie uitgestrekt. Dat wordt een boete.

Hans Wolffenbuttel is hels. Het is een oude woede, een machteloze razernij die de ziel van de Zeedijk al zoveel jaren aanvreet: ,,Wij werken ons uit de naad om die kankerjunks voor de deur weg te houden, dat doen we met festiviteiten zoals dit. En dan komen jullie en jullie zeggen: dat moet je niet doen, dus dan houdt het voor mij een keer op. Dan denk ik: dan mogen ze van mij prikken, die junks, straks liggen ze weer dood voor de deur.''

De Zeedijk. RTL4, 21.30-22.00u.