NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

DANA LINSSEN
,,We gebruiken ons leven om erachter te komen wat de dood is'', is de weinig opwekkende uitspraak waarmee de beste vriend van de hoofdpersoon van Frozen het thema van deze film samenvat.

Hoezeer de dood de film domineert, is eigenlijk pas goed te zien twee jaar nadat de film tijdens het Filmfestival Rotterdam in première ging. Destijds werd de vierde film van de Chinese regisseur Wang Xiaoshuai vooral overschaduwd door z'n productionele beslommeringen en z'n politieke implicaties. Frozen was immers een illegaal gedraaide, naar het buitenland gesmokkelde, en in Amsterdam met financiële steun van het aan het festival gelieerde Hubert Bals Fonds afgemonteerde productie van een regisseur die uit angst voor represailles van de Chinese regering onder de schuilnaam Wu Ming (letterlijk: geen naam) naar Nederland moest reizen.

En natuurlijk is in de film de zelfmoord van de jonge performancekunstenaar Qi Lei een metafoor voor het verstarde intellectuele klimaat in de kunstwereld van Beijing en het rigide politieke systeem van China in z'n geheel. Zijn zelfgekozen dood is geënsceneerd als een laatste kunstmanifestatie waarbij hij het leven zal laten door te bevriezen, terwijl hij met zijn lichaamswarmte probeert een enorm ijsblok te laten smelten.

Maar de metaforen in Frozen zijn behalve politiek, ook religieus van aard. Qi Lei's zelfmoord wordt voorbereid met de ernst en de precisie, maar vooral ook met de bezwerende kracht van een ritueel. In een korte epiloog wordt zijn dood geplaatst tegen de achtergrond van verlichtingsfilosofieën en reïncarnatiedenken.

Maar voor het zover is, moet Wang heel veel woede kwijt en hij doet dat door een troosteloze wereld op te roepen waarin er voor jongeren weinig perspectief en vooral weinig joie de vivre is. Apathisch brengen de jonge kunstenaars uit de kring van Qi Lei hun dagen door, zo lusteloos dat de als existentiële daad vermomde zelfmoord van een van hen hard aankomt. dat bracht Veel critici destijds tot de conclusie dat de film vooral gemaakt was om het publiek te shockeren. Maar juist omdat zowel de hoofdpersonen, als de maker, geen andere uitweg zien dan poëzie te maken met de vuist op tafel, is Frozen daar veel te kwetsbaar voor.

Frozen/Jidu Hanleng (Wang Xiaoshuai, China/Hongkong/Nederland, 1997)Ned.3, 23.19-0.59u.