NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS 
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Kirch zoekt nu de publiciteit

De Beierse mediamagnaat Leo Kirch was vorig jaar bijna bankroet. Aangekochte rechten op het WK-voetbal liggen hem zwaar op de maag. Kirch moet zijn warboel aan mediabelangen herstructuren en mogelijk allianties sluiten met rivalen als Murdoch en Berlusconi.

Door onze redacteur JACO ALBERTS

ROTTERDAM, 8 JAN. Via het rechte pad komen we er niet, dan maar via een omweg, moeten Leo Kirch, Silvio Berlusconi, Rupert Murdoch en de Saoedische prins Al Waleed Bin Talal hebben gedacht. Met operatie 'Traviata' (naar Verdi's opera) die in de herfst van vorig jaar naar buiten kwam, proberen de mediatycoons de handen ineen te slaan, nadat ze elkaar jarenlang bevochten en gesloten allianties verbraken.

Van de vier zal de Italiaan Berlusconi toch geweten moeten hebben dat Traviata ook 'dolende', en in de meest platte zin 'hoer' betekent. Predikaten die het meest opgaan voor Leo Kirch, de Duitser om wie de meest recente rondes in het internationale media-stratego draaien. Na jarenlang met de aankoop van film- en sportrechten, en investeringen in digitale betaaltelevisie de financiële krachtpatser te hebben uitgehangen, bleek de 73-jarige magnaat uit Beieren vorig jaar vrijwel bankroet. Zijn pogingen om die rechten te gelde te maken waren op niets uitgelopen. Kirch is nu gedwongen zijn imperium open te stellen, en vreemde heren met veel geld toe te laten.

Gezamelijk zouden zij zo'n vier miljard D-mark op tafel moeten leggen om de aanloopkosten van Kirchs digitale betaaltelevisie-activiteiten te kunnen betalen. Dat geld heeft de Duitser van banken geleend en kan dat niet uit zijn eigen cashflow financieren. Of het uiteindelijk tot een bundeling komt, is nog onduidelijk. De Kirch Groep zei deze week dat de gesprekken zich ,,in een zeer concreet stadium'' bevinden en verwacht dit kwartaal duidelijkheid. Een beursgang, waarover ook wordt gedacht, behoort de eerste drie jaar nog niet tot de mogelijkheden.

Bij die nieuwe situatie, die Kirch altijd wist te vermijden, past grotere openheid. Aan externe kapitaalverschaffers moet rekenschap worden afgelegd over het beleid. Vandaar dat in de Duitse pers sinds kort interviews met Kirch-managers verschijnen die uitleg geven over de ontwikkelingen rond het mediabedrijf. Deze week werd bekend hoe Kirch denkt zijn bezit te herstructureren, tot dusver een ondoorzichtige warboel van belangen in meer dan 50 ondernemingen die allemaal iets te maken hebben met met aankoop, productie en distributie in de wereld van kranten, tijdschriften, film en televisie. Kirch heeft ervoor gekozen zijn zwaar verliesgevende betaaltelevisie-activiteiten apart te zetten. Een door de tycoon opgerichte stichting zal de meerderheid houden in een tussenvennootschap (Strucktura) die op haar beurt drie holdings controleert.

In Kirch Media wordt naar eigen zeggen het winstgevende 'kernbedrijf' ondergebracht, waaronder de internationale handel in rechten (Beta Film en ISPR), de deelnemingen in de Duitse televisiezenders Sat1 en DSF en het belang in het Italiaanse Mediaset, waarin ook Berlusconi participeert. Alle betaaltelevisie-activiteiten, waaronder het tot op heden zeer troef draaiende digitale televisiezenderboeket DF1 komen terecht bij Kirch Pay TV. Het was DF1 dat afgelopen zomer werd getroffen door het verbod van de Europese Commissie om met de abonneezender Premiere en de overige betaaltelevisie-activiteiten van de uitgever Bertelsmann te fuseren. De overige activiteiten van Kirch, waaronder Bild-uitgever Axel Springer, en de ontwikkeling van decoders, worden ondergebracht in een derde holding. Kirchs waardevolste bezit, zijn bibliotheek met de rechten op 12.000 speelfilms en 58.000 uur tv-serie, komt in aparte rechtspersonen die aan de twee eerste holdings worden gelieerd.

Intussen doen de managers van Kirch hun best duidelijk te maken dat de financiële nood niet zo hoog is als de buitenwereld denkt. Zo zou de waarde van de Kirch Gruppe, door henzelf geschat op ongeveer 20 miljard Duitse mark, sneller stijgen dan de financieringskosten. In november speculeerde Kirch-manager Dieter Hahn tegenover de Frankfurter Allgemeine al weer over nieuwe sportrechten, terwijl de aankoop van de rechten van de wereldkampioenschappen voetbal van 2002 en 2006 voor een bedrag van 3,4 miljard mark Kirch nog steeds buitengewoon zwaar op de maag moet liggen. Het ging daarbij over de Bundesliga. Rechten op de Champions League zou Hahn ook graag aan de verzameling hebben toegevoegd. Maar anders dan met de wereldvoetbalbond Fifa leeft Kirch in onmin met de Europese Uefa, zeker sinds hij samen met Murdoch, Berlusconi en een aantal grote Europese clubs deze zomer een eigen Superliga probeerde te vormen, hetgeen mislukte.

Kirch probeert ook het beeld naar buiten te brengen dat het praten met externe partijen niet zozeer uit financiële nood is geboren, maar het gevolg is van de noodzakelijke ontwikkeling richting internationale allianties. Televisieprogramma's en films moeten steeds meer lokaal worden geproduceerd om winstgevende kijkcijfers te halen, maar de achterliggende bedrijfsstructuren moeten steeds internationaler worden om die ontwikkeling te kunnen betalen, is de redenering. Hoe het ook zij, voor Murdoch zal het niet zoveel uitmaken waarom Kirch wil praten. Het biedt hem de mogelijkheid een definitieve stap te zetten op de grootste mediamarkt van Europa, nadat hij op eigen kracht de Britse al had veroverd. En dat is iets dat Kirch altijd heeft willen voorkomen.