R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
F I L M V O O R A F :
Naked Lunch
KESTER FRERIKS
De beeldtaal van de film jaagt alles op de spits, over de rand zelfs. Dragend beeld is dat van een reusachtige tor - we moeten meteen aan Kafka's Gedaanteverwisseling denken - die zijn dekschilden opent. Daartussen verschijnt het broze hoofdje van een pasgeboren kind. De wereld is niet zoals ze eruit ziet, dat lijkt de ultieme boodschap van deze film. Cronenberg verfilmde in 1991 dit epos over verslaving en waanzin. Hoofdpersoon is de aan lager wal geraakte schrijver William Lee, ofwel Peter 'Robocop' Weller. Zijn vrouw is aan drugs verslaafd. Aan het slot zal hij haar doodschieten, daarna verdwijnt hij vrijwillig in een soort Russisch-communistisch kamp. Om eindelijk de zuiverheid te bereiken. Op de adem van Burroughs geeft Cronenberg twee werelden weer: de nuchter-alledaagse en die van de waanzin. Hoofdrolspeler Peter Weller heeft enige gelijkenis met de jonge Burroughs: een glad gezicht met heldere ogen. En ook met soms gevaarlijk opblinkende tanden. Weller kan heel mooi door gangen dwalen, om dan ineens een deur te openen en terechtkomen in een nachtmerrie-achtige wereld van monsters, insecten, sprekende hoofden op tafel, glibberige wormachtige wezens. Doet hij de deur dicht, is die wereld verdwenen. Gaat hij aan zijn typemachine zitten, klapt die open en komt daar opnieuw de weke substantie van de tor uit te voorschijn van het kinderhoofdje en zijn fontanellen. Naked Lunch is een cult-film geworden. Het is een film voor griezelaars. The Fly van dezelfde regisseur heeft ook die obsessie voor de wereld van de insecten. Weller acteert prachtig de schizofrenie van de verslaafde. In alles is hij buitenstaander, hij kijkt koel en onbewogen, intussen jaagt Cronenberg ons de rillingen over het lijf. Na het zien van deze film, is elke deur een deur naar de onderwereld .
Naked Lunch (David Cronenberg, 1991, VS) Belg.2, 22.50-0.45u.
|
NRC Webpagina's
18 DECEMBER 1998
|
Bovenkant pagina |