NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS 
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Frankrijk is weer een krant rijker. Volgens de socialistische oprichter Henri Emmanuelli is de Quotidien de la République links, maar niet zoals premier Jospin graag zou willen.

Door onze correspondent MARC CHAVANNES

PARIJS, 23 NOV. ,,Er was eens een land waar het Geld Koning was, en de moraal Koningin'', schrijft Henri Emmanuelli in het eerste hoofdartikel van de Quotidien de la République. De oud-staatssecretaris van Begrotingszaken zou het andersom willen. De ironie wil dat hij tijd heeft om een nieuwe krant op te richten door datzelfde dubieuze geld.

Een jaar geleden werd Henri Emmanuelli voor twee jaar de burgerrechten ontnomen. Hij moest afzien van zijn lidmaatschap van de Assemblée Nationale en van zijn lokale en regionale vertegenwoordigende functies. De zware veroordeling in hoger beroep liep hij op als oud-penningmeester van de Parti Socialiste. In die hoedanigheid zou hij illegale partijfinanciering hebben georganiseerd in de jaren tachtig , de 'affaire-Urba'.

In deze 'années fric' (poenjaren) liepen alle politieke partijen in Frankrijk tegen de lamp. Alleen met Henri Emmanuelli werd persoonlijk zo hard afgerekend door de justitie. Hij verwijt zijn partijgenoten dat zij niet als één man de verantwoordelijkheid op zich hebben genomen, en hem hebben laten boeten. Andere partijen kwamen er lichter af, waarschijnlijk omdat zij handiger waren of omdat de president van de Republiek op afstand nog steeds zijn invloed uitoefent.

Het nieuwste dagblad in Frankrijk zou wel de 'Figaro van links' willen worden. Dat wil zeggen: een institutie. Voorlopig is de Quotidien de la République een ernstig, links krantje van 24 pagina's op tabloid-formaat. In Nederland heet dat om historische redenen 'weekendformaat', de grootte van een halve krant. Met een oplage van 30.000 kan het quitte spelen. De eerste ervaringen van de kioskhouder zijn dat na een goede start (100.000 stuks) een week geleden, de vraag begint af te nemen.

Emmanuelli voelde zich destijds vooral door zijn partij in de steek gelaten. 'Moeten we geen gratie voor Henri aanvragen', zei de een. 'Schande', riep de ander. Henri Emmanuelli bedankte voor de flauwe steunbetuigingen en ging aan de slag. Hij wilde een krant oprichten om eindelijk eens duidelijk te maken wat socialisme is. Als Kamervoorzitter ('92-'94) moest hij zijn mond daar een beetje over houden, als partijvoorzitter na Rocard (vanaf '94) al wat minder. In '95 bestreed hij Jospin vergeefs om presidentskandidaat van de socialisten te worden; dat gaf Jospin de kans zich gematigder te profileren.

Vorig jaar viel het politieke doek voor Henri Emmanuelli. Nu is hij terug met een krant en een dagelijks hoofdartikel. Hoewel hij 'president-directeur-generaal' van de Quotidien de la République is. Net als een echte persbaron. Maar zo denkt hij niet, en hij is ook niet dogmatisch links: ,,In plaats van mij op mijn standpunten aan te vallen wrijft men mij aan dat ik een verlate archaïsche marxist ben'', zei hij onlangs tegen de directe concurrent Libération.

In zijn eerste hoofdartikel schreef hij de opgekropte gevoelens er in een keer uit. 'Politiek Incorrect' stond er boven, en zo wil hij dat zijn krant wordt. Links maar niet conform de door premier Jospin geborduurde consensus tussen socialisten, communisten en groenen. Sommigen lezers van het noodlijdende communistische partijblad L'Humanité zullen ook best aangesproken worden door voorpagina en pagina 3 van vandaag: 'Europese spoorwegwerkers tegen de liberalisering'.

Anders dan het communistische blad doet La République, zoals de daily Emmanuelli in de wandeling wil gaan heten, een poging het nieuws redelijk ongekleurd te brengen. Pas op de opiniepagina's wordt de strijd tegen de orthodoxie van de Franse Bankpresident Jean-Claude Trichet of het Front National voluit aangebonden. In een hoofdartikel werd een dag eerder ook al het 'monetaire tabernakel' aangevallen - de soevereiniteit van de republiek en de Europese Bank zijn kernthema's van het emmanuellisme. Arbeiders verdienen werk, alles wat daar op korte termijn tegenin gaat, moet weg. Als voorzitter van de commissie financiën van de Assemblée Nationale (troostprijs na de verkiezingsoverwinning van Lionel Jospin in '97) haalde Emmanuelli ook al de gesel over de voorzichtige pro-Europese consensus bij de politieke elite van Frankrijk.

De Quotidien de la République kon van start gaan dankzij een banklening van 5 miljoen francs (1,6 miljoen gulden), inschrijvingen van de Verening van vrienden (1,5 miljoen francs) en een 'lening in goed vertrouwen' van de Parti Socialiste, ter waarde van 3 miljoen francs. Naar verluidt was premier Jospin er niet zo voor, maar 'de partij' heeft het toch gedaan. Een kwestie van collectief schuldbesef jegens een oude strijdkameraad, gewaardeerd op één miljoen gulden? La République wordt zeker geen partijkrant, maar de waarheid gebiedt te constateren dat de eerste week wel partijleden of sympathisanten het woord voerden op de opiniepagina. Er zijn er ook veel van hoge kwaliteit. Spannend wordt hoe de Quotidien de la République de politiek-financiële affaires gaat behandelen. ,,Gewoon, als nieuws,'' heeft Emmanuelli gezegd, ,,Ook de mijne.''