NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Nu weten we het, Nederland is niet paraat. Terwijl het Noorden volliep, bleef premier Kok verdiept in de tiende decibellen geluidsoverlast van Schiphol.

Militairen hadden een roostervrije dag. Alleen het Journaal sloeg alarm als speciale buitendienst van het Rijk. Die kreeg de regie van de natuurramp in handen gespeeld. Hilversum als hoofdstad van Nederland. Voor het oog van de natie pingelde presentator Philip Freriks met premier Kok over de schadevergoeding voor het ondergelopen Noorden. En minister van Defensie, F. de Grave, offreerde nederig zijn excuses aan de kijkers daar, voorzover hun televisie niet al een verdieping hoger was opgeslagen. We konden het allemaal zien, gisteravond.

Alleen per televisie-megafoon kon het Drentse provinciehoofd Relus ter Beek zijn partijgenoot Kok wekken uit diens infrastructurele sluimer. Dat deed hij woensdag al en 's avonds waren de militairen nog steeds niet ter plekke. Toen miljoenen kijkers het hadden gezien, ging de wekker af in het Torentje. Gisteravond pas stelde Freriks tevreden vast dat ,,de woede-uitval van de Drentse commissaris Ter Beek over late inzet ter plaatse in Den Haag is aangekomen''. De cameraploegen hadden de kassen van de Van Velzens in het Drentse Erica platgelopen. Een decimeter water, hoge struiken, die van onderen bruin werden en gedoemde komkommers. Mijnheer van Velzen, een stevige, korte tuinder, wilde wel een keer snikken voor de camera. ,,Als ze het kanaal echt niet leeg kenne trekke, gaan we helemaal. De dijk is verzadigd'', zei hij somber. Zijn verwaaide en verregende vrouw, in windjack: ,,Ik hoop dat de regering iets wil doen, anders kost het gigantisch veel geld.'' Zoiets heet bedrijfsrisico maar dat is te zware kost voor de kijkers.

Behalve de onrijpe komkommers van de Van Velzens heb ik weinig directe schade op televisie gezien, behalve de doorgestoken dijken, de oude rotte aardappels en bieten en wat ondergelopen straten en kelders. De aardappelen die wél met succes zijn geoogst moeten het dubbele opbrengen. Maar het Journaal aasde op de grote Haagse geldpot, 850 miljoen had het om acht uur uitgerekend. Ook Ter Beek bezocht gelaarsd de kassen van de Van Velzens (was er geen andere getroffen tuinder te vinden?) en ,,de tranen springen je natuurlijk in de ogen'', zei hij. Meteen pakte hij de mobiele telefoon (van de NOS?) en belde hij Kok, terwijl wij toekeken. ,,Ik zou het buitengewoon op prijs stellen als jij hier kwam'', zei hij, terwijl wind en regen zijn paar haren teisterden. Daarmee had Kok het initiatief definitief verloren. Ter Beek was de grote held. ,,Of het een ramp is en de definitie daarvan vind ik niet zo erg relevant'', zei hij. ,,Er is sprake van een rampzalige situatie.'' Per helikopter snelde de premier naar Drenthe. In het Hart van Nederland zagen we hem achter het geopende portier van een dienstauto, terwijl hij knorrig naar zijn glimmende schoenen greep: ,,Waar zijn nou die laarzen?''. Vandaar trok hij door de kassen van de Van Velzens. Later, in Tollebeek, riep Freriks hem ter verantwoording voor het Journaal. Kok moest verslag uitbrengen als speciaal correspondent. En geen ,,getwist over millimeters'', eiste Freriks. De premier sputterde nog wat tegen over regels die toch echt wel moesten gevolgd. Van de Van Velzens, gedurende één dag de machtigste slachtoffers van het land, had hij nog geen concreet bedrag gehoord. Voor de kijkers is het spannend zo'n rechtstreeks, nationaal vervolgverhaal. Het wordt wel duur nu de geldeisers het roer in handen hebben. In Amerika waar elke anderhalve maand wel ergens een natuurramp plaats heeft, stapt de president meteen in het vliegtuig en hij wendt kritiek af door het noemen van een bedragje om zijn zorg te tonen. De voorwaarden komen later. Over een paar maanden zullen we de Van Velzens wel weer zien, teleurgesteld in lege kassen. Zij zijn de Gümussen van de nattigheid.