R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
B E E L D :
Ikke geen schuld
Maarten Huygen
Soms werkt het poldermodel niet. Niet tegen files - daar helpt niets tegen - maar ook niet tegen het millenniumvirus, zo bleek gisteren uit een documentaire van het programma Reporter. Als computers en geheugenchips in het jaar 2000 denken dat het 1900 is, loopt de economische machinerie vast. Volgens de Amerikaanse millenniumspecialist E. Yardeni is een reeks incidenten al genoeg om een wereldwijde recessie te veroorzaken. De helft van de vluchten valt uit omdat de computers van de luchtverkeersleiding niet deugen. Een satelliet hapert, zodat de telefoon voortdurend bezet is. Beurzen melden verkeerde koersen. ,,Al die kleine problemen, kunnen één grote economische crisis vormen'', zegt Yardeni. De Amerikaanse overheid houdt de strijd tegen het millenniumvirus nauwkeurig bij. Een senaatscommissie organiseert publieke hoorzittingen. Britse ziekenhuismanagers zijn verantwoordelijk gesteld voor de deugdelijkheid van hun medische apparaten in 2000. Op straffe van ontslag of erger. Dat betekent dat ze rond de eeuwwisseling niet voor de computers willen instaan. Maanden voor en na 1 januari 2000 zullen dus alleen spoedeisende operaties worden uitgevoerd. De overheid coördineert. Nederlandse ambtenaren hebben het gemakkelijk. De overheid verwijst door naar het millenniumplatform van oud-Philipstopman J. Timmer. Er wordt dus veel geconfereerd, maar de millenniumvirusfabriek van het softwarebedrijf Cap Gemini heeft weinig klanten. Ziekenhuizen handelen naar eigen goeddunken. Het ministerie van Volksgezondheid wil wel koffiedrinkers sturen maar wijst aansprakelijkheid voor medische ongelukken af. Ook de ziekenhuisdirecteuren hebben de programma's niet gemaakt. De programmeurs gaan natuurlijk vrijuit. Timmer begrijpt dat het op die manier niet werkt. Hij kan niet instaan voor gas, licht en drinkwater rond de eeuwwisseling. Je voorziet al wat er gaat gebeuren na een aantal flinke rampen op 1 januari 2000. De functionarissen mogen naar het traumateam omdat ze zitten met de gevolgen van hun eigen nietsdoen, maar rond de families van de slachtoffers blijft het stil. Hoe hard nalatige organisaties kunnen zijn, kwam gisteren in beeld in een aangekochte RVU-documentaire over de gevolgen van de ontploffing van de boortoren Piper Alpha, tien jaar geleden voor de kust van Schotland. Er vielen 167 doden. Uit alles bleek dat slecht onderhoud en lakse procedures debet waren aan de ramp. Occidental Oil had al een slechte naam. Toch zijn slechts twee dode boortorenwerkers schuldig verklaard. Een overlevende, Ed Punchard, wilde graag tien jaar na dato op de plek des onheils een rouwkrans in zee gooien. Voor zijn kameraden. Occidental Oil en Elf, dat het exploratiegebied heeft overgenomen, weigerden medewerking. Ze willen er niets meer mee te maken hebben. De scène van de avond was het korte gesprek van Punchard met een man van de afdeling human resources van Occidental in Los Angeles. Hij was na lange tijd afgevaardigd naar de entreehal van het gebouw. In stropdas en hemdsmouwen stond hij tegenover Punchard en hij zei: ,,Ik dank u voor uw belangstelling.'' Toen ging hij terug in de lift zonder een woord. Hij had al genoeg te doen en die avond zou er weer een file staan.
|
NRC Webpagina's
10 SEPTEMBER 1998
|
Bovenkant pagina |