NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS 
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

De mazen van het net in Singapore

Marie-José Klaver

Websites

Inwoners van Singapore die een website hebben met informatie over politiek, religie of de rassenverhoudingen in het land moeten een vergunning aanvragen bij de Singapore Broadcasting Authority ( SBA ). Wie het zich kan permitteren neemt een abonnement bij een Indonesische of Australische Internetprovider om ongecensureerd te surfen.

Ook Singaporese aanbieders van politieke websites kiezen over het algemeen voor een buitenlandse provider. De website Singapore Political News Network, waar onder meer verboden interviews met dissidenten en rapporten van mensenrechtenorganisaties over Singapore te vinden zijn, bevindt zich op een computer in de Verenigde Staten (www.geocities.com/CapitolHill/Senate/4490). De nieuwssite, Singapore Window, maakt gebruik van een Australische provider (www.singapore-window.org).

De Singaporese oppositieleider Tang Liang Hong maakt vanuit Australië gebruik van het World Wide Web. Tang werd middels tientallen processen de mond gesnoerd, toen hij tijdens de verkiezingscampagne vorig jaar oppositie voerde tegen de alleenheerschappij van de People's Action Party en meer rechten bepleitte voor niet-Engels sprekende Chinezen in Singapore. Hij ontvluchtte het land na met de dood te zijn bedreigd. Bij verstek werd hij tot een boete van bijna 10 miljoen gulden veroordeeld wegens belastingontduiking. Via zijn website probeert hij aandacht voor zijn zaak te krijgen en voert hij verder oppositie tegen de regering (www.ozemail.com.au/ tangtalk).

Nieuwsgroepen

De toegang tot Usenet, een internationaal systeem van ongeveer 30.000 openbare nieuwsgroepen over de meest uiteenlopende thema's, is in Singapore toegestaan. Behalve de toegang tot de nieuwsgroepen die over seks gaan.

Het doorgeven van de twee drukst bezochte nieuwsgroepen over Singapore, soc.culture.singapore en soc.culture.singapore.moderated, is niet verboden. Wel vindt er in deze en andere nieuwsgroepen overheidscensuur plaats. Berichten van tegenstanders van het regime die al te openlijk kritiek uiten, worden op last van de Singaporese overheid uit de discussiefora verwijderd. ,,In principe mogen Internetaanbieders zelf weten welke groepen ze doorgeven. De regering kan ze echter verplichten bepaalde berichten te verwijderen'', aldus Wynthia Goh van de Singapore Internet Community, een groepering die, op gematigd kritische wijze, een dialoog met de regering probeert aan te gaan over het blokkeren van websites.

Harry Lee, een gevluchte Singaporees die voor de Singapore & Malaysia Human Rights Association in Australië werkt, post regelmatig berichten over activiteiten van de Singaporese oppositie in het buitenland in nieuwsgroepen als soc.culture.singapore, soc.rights.human (een formum over mensenrechten) en aus.legal (over juridische zaken in Australië). Half april werd een bericht van Lee verwijderd, over een conferentie van de Singaporese oppositie waar ook Tang Liang Hong sprak. In zijn bericht stond onder meer het adres van de website waar de toespraken die op de conferentie werden gehouden zijn na te lezen - wat de regering waarschijnlijk een doorn in het oog was (www.pactok.net/docs/singapore).

'Watch what you type, Big Brother is reading your posts', is een bekende waarschuwing in Singaporese nieuwsgroepen. De Singaporees Robert Ho vertelt per e-mail dat sinds half april al zijn berichten over misstanden in Singapore in nieuwsgroepen worden verwijderd. ,,In het verleden kwam het slechts sporadisch voor dat de overheid mijn berichten wiste. Ik vermoed dat de geheime dienst nu al mijn computeractiviteiten nauwlettend in de gaten houden'', aldus Ho.

Het verwijderen van berichten uit nieuwsgroepen is een zeer effectieve manier van censuur. De boodschappen worden namelijk fysiek van Internet verwijderd en zijn voor niemand meer opvraagbaar. Er is eigenlijk geen manier om deze manier van censuur te omzeilen. De enige oplossing is om de discussie van Usenet naar websites als Singapore Window en mailinglijsten te verplaatsen. Harry Lee beheert een besloten mailinglijst waar geïnteresseerden op basis van anonimiteit per e-mail berichten kunnen uitwisselen. Het grote nadeel van mailinglijsten is dat ze slechts een beperkt bereik hebben.

E-mail

De SBA leest officieel geen e-mail van Internetgebruikers. Het gebruik van anonieme en versleutelde elektronische post wordt ontmoedigd. Deze maand werd een bericht van de Britse Chinees Kong Sing Yeong over de gratis versleutelingssoftware PGP, waarmee elektronische post onleesbaar kan worden verstuurd, uit de nieuwsgroep soc.culture.singapore.moderated verwijderd.

In 1996 zette de regering van Singapore de Fin Johan Helsingius onder druk om de identiteit van een Internetgebruiker bekend te maken die via zijn anonymous remailer 'anon.penet.fi' ongeveer tweehonderd berichten tegen de overheid had gepost. Een anonymous remailer is een computer waarmee Internetgebruikers anoniem elektronische berichten kunnen versturen. Een speciaal programma verwijdert alle persoonlijke gegevens als naam, e-mail adres en land van herkomst. Omdat de Finse wetgeving de anonimiteit van de gebruikers van zijn remailer niet kon beschermen, besloot Helsingius uiteindelijk, mede onder Singaporese druk, om zijn remail-dienst stop te zetten.

Om toch enigszins anoniem te kunnen e-mailen, maken veel Singaporezen gebruik van Internetbedrijven als Hotmail en Geocities die gratis e-mail adressen verstrekken.