NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HANS BEEREKAMP
De titel van Kees Hins documentaire over schizofrenen, Een taal met een vreemde, doet wat merkwaardig aan, maar toch is het wel degelijk mogelijk een betekenis te hechten aan deze poëtische, net naast de normale logica gesitueerde formulering.

Niet toevallig wordt de titel in de film, met enig aplomb, aangegeven door een van de hoofdpersonen, een trotse en eigenzinnige jongeman, die zichzelf niet als patiënt beschouwt. De mening van zijn ouders dat er een stofje in zijn hersenen ontbreekt, beschouwt hij als onderdeel van een vervelend complot. Ze willen ook al niet geloven dat hij de zoon is van tsaar Peter, die voor zijn dood in een van de flats hier verderop woonde, en hem bij deze pleegouders heeft achtergelaten. Dat zijn 'pleegvader' hem zelf geboren heeft zien worden uit de schoot van de 'pleegmoeder' berust op een misverstand, omdat hij natuurlijk na de geboorte verwisseld is.

De parallelle werkelijkheden in Een taal met een vreemde passen perfect in de thematiek van Hins omvangrijke documentaire oeuvre. Zijn films paren vaak een bekommernis om marginale en door de maatschappij uitgespuugde personen aan een gevoeligheid voor het absurde en het onverwachte.

Een groot verschil is dat Hin dit keer niet in de vorm van zijn film naar de schoonheid van het ongerijmde lijkt te hebben gezocht. De keuze voor een digitale videocamera, die uiteraard het verzamelen van grote hoeveelheden beeldmateriaal vergemakkelijkt, leent zich minder voor esthetische experimenten. Misschien vond Hin het onderwerp al gek genoeg zo. Die houding, het volstrekt serieus nemen van de wereld van psychosen, wanen en angsten, is waarschijnlijk de enig mogelijke om een dergelijke film te maken, al is de onmodieuze toon van de film, die waanzin als een gelijkwaardige realiteit beschouwt, soms wat moeilijk te verstouwen.

Een taal met een vreemde, zondag, VPRO, Ned.3, 22.07-23.45u.