NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur JAAP BLOEMBERGEN
WEVELGEM, 9 APRIL. Met een subtiel handgebaar sommeerde kopman Frank Vandenbroucke zijn meesterknecht Nico Mattan aan de linkerkant te passeren. De Belgische boezemvrienden begrepen elkaar en schudden de Deense medevluchter Lars Michaelsen van zich af.

Ze bezorgden de Italiaanse wielersponsor Mapei de tweede zege in een tijdsbestek van drie dagen. Na de machtsgreep van Johan Museeuw in de Ronde van Vlaanderen was Vandenbroucke gistermiddag de sterkste in Gent-Wevelgem. ,,De concurrentie zal zot worden'', glunderde de winnende ploegleider Patrick Lefevere na afloop.

Het handgebaar van Vandenbroucke was kenmerkend voor zijn sterk ontwikkelde koersinzicht en verrassend voor een renner die arrogantie wordt verweten. Het eigenzinnige talent heeft naar verluidt niet veel vrienden in het peloton. Hij gaat het liefst zijn eigen gang en durft de concurrentie openlijk te bekritiseren. Toch gunde Vandenbroucke zijn kamergenoot Mattan een overwinning in diens geboortestreek. ,,Ik ben niet vies van winnen, maar Nico verdiende de bloemen. Helaas miste hij aan het eind de jus in de benen.''

De 23-jarige Vandenbroucke blijkt een volwassen sportman en lijkt geboren voor het erepodium. Hij won vorige maand op overtuigende wijze de Franse rittenkoers Parijs-Nice, waar hij zich een uitstekende tijdrijder en een goede klimmer toonde. De meeste volgers in de karavaan geloven in een gouden toekomst voor Vandenbroucke, die alleen moet oppassen voor fysieke overbelasting. Hij heeft een chronische knieblessure en zal een zorgvuldig uitgekiend programma moeten rijden. Om die reden verschijnt hij komende zondag niet aan de start in Parijs-Roubaix. Hij gaat op trainingskamp naar de Côte d'Azur, ter voorbereiding op de Ardense klassiekers. ,,Ik wil alles winnen, maar ik kan helaas niet alles winnen. Ik ben geen superman.''

Tussen Gent en Wevelgem kwam de veelzijdigheid van Vandenbroucke aan het licht. Hij reed met speels gemak door de Vlaamse kuststreek. Hij demarreerde aan de voet van de Kemmelberg, maar de eerste ontsnapping bleek achteraf een speldenprik. Toen zijn helper Mattan in de slotfase een kleine voorsprong had genomen, zat Vandenbroucke in ideale positie. Hij pareerde een tegenaanval van Michaelsen, die in de slotfase tot veler verbazing kopwerk verrichtte. De krachtpatser van TVM werd geacht in dienst te rijden van Jeroen Blijlevens, want de snelle Nederlander had zijn hoop gevestigd op de eindsprint.

Blijlevens reageerde na afloop woedend op de aanvalslust van Michaelsen. ,,Hoe kan hij nou op kop gaan rijden? Misschien verstaat hij geen Nederlands, want we hadden de tactiek duidelijk op mij afgestemd. Hoe kan hij nou springen, als hij niet zeker is van de overwinning? Hier moeten we nog een hartig woordje over spreken. Dit is zwaar klote.'' De teleurgestelde reactie van Blijlevens was kenmerkend voor een renner wiens sportieve ontwikkeling is gestagneerd. Hij heeft drie ritzeges behaald in de Tour de France en verder een paar kleinere overwinningen. In de eendaagse wedstrijden blijkt hij veel minder sterk dan de Duitse sprinter Erik Zabel (tweevoudig winnaar van Milaan-Sanremo), de Italiaanse sprinter Mario Cipollini (tweevoudig winnaar Gent-Wevelgem) en de Belgische sprinter Tom Steels, die twee jaar geleden de sterkste was in deze veredelde semiklassieker.

Blijlevens maakte gisteren een frisse indruk, maar zijn ploeggenoot Michaelsen achtte zichzelf even kansrijk. Daarmee onderschatte hij het fysieke geweld van Vandenbroucke, die met Mattan om beurten een demarrage plaatste en perfect profiteerde van de numerieke meerderheid. De moegestreden Michaelsen was zich overigens van geen kwaad bewust. Bij de wedstrijdbespreking had hij zich met frisse tegenzin neergelegd bij de beschermde rol van Blijlevens. De winnaar van 1995 voelde zich te goed voor een hulpdienst. Toen Mattan een voorsprong had genomen, kon hij zijn ambities niet langer onderdrukken. ,,Wie zegt dat Blijlevens die sprint had gewonnen? Soms moet je de tactiek aanpassen aan de omstandigheden'', klonk de plausibele verklaring van Michaelsen. De finale was een prachtig duel tussen een sterke Deense sprinter en twee slimme Belgen. Volgens een oude wielerwet is de eenling doorgaans kansloos tegen het duo, maar er zijn genoeg uitzonderingen die de regel bevestigen. Zo versloeg Jan Raas in de Amstel Goldrace van 1977 zijn tegenstanders Hennie Kuiper en Gerrie Knetemann. En vorig jaar was de Italiaan Michele Bartoli in Luik-Bastenaken-Luik sterker dan de ploeggenoten Laurent Jalabert en Alex Zülle. De naam van Jalabert ontbrak gisteren op de deelnemerslijst, maar hij kwam wel ter sprake op de persconferentie. De Franse verslaggevers noemden hem een lichtend voorbeeld van Vandenbroucke. Jalabert wordt beschouwd als de meest veerzijdige renner van dit moment. Vandenbroucke was blij met de vergelijking, maar hij reageerde bescheiden. ,,Als ik mocht tekenen voor zijn palmares, zou ik dat nu meteen met drie handen doen.'' De Belgische journalisten konden uiteraard niet achterblijven en beschouwden Vandenbroucke als de logische opvolger van Museeuw. De Vlaamse wielerheld fietste gisteren volledig in dienst van zijn Waalse ploeggenoot. Vandenbroucke als kroonprins van Museeuw? ,,Ik reik niet eens tot zijn heupen.''

Zie ook:
Rudy Dhaenens, de eeuwige pechvogel (7 april 1998)