NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

BASTIAAN BOMMELJÉ
Het universum is al gauw te klein wanneer men zijn hoofd erin stopt. Hoewel G.K. Chesterton deze woorden bijna driekwart eeuw geleden schreef, drukken ze een herkenbaar gevoel uit. Zeker voor allen die gisteravond verwachtingsvol tegenover de beeldbuis zaten.

Vanaf de eerste tekenfilm leek het alsof de ether zwanger was van bijzondere dingen, en scheen het alsof dit een speciale dag zou worden - en dat was ook zo. Het bleek de dag waarop alle zenders collectief hadden besloten tot horizontale programmering. Dit lukte bijzonder goed. Na meer dan 260 kanaalwisselingen tijdens vijf uur aandachtige studie van het aanbod lag ik inderdaad horizontaal. Vervuld van verwondering. Het was zo'n avond waarop het meest memorabele brokje informatie bestond uit de reportage over een tehuis voor bejaarde koeien dat in Friesland veel goeds onder het rundvee verricht. Een en ander was te zien op Kaap de Goede Hoop ('Magazine over de kunst van het leven') uitgezonden door de RVU op prime time.

Dit bleek een programma waar de goede bedoelingen vanaf dropen, maar waarin de kunst van het leven helaas niet werd geëvenaard door de kunst van het televisie-maken. Het deed me erg denken aan de jeugdserie De verrekijker die lang geleden op de woensdagmiddag werd gemaakt met één camera en een onverklaarbare dosis optimisme over de pedagogische potentie van de beeldbuis. Het was ook zo'n avond waarop Nederland 2 oeverloos verslag deed van hoe de voetbalclub De Graafschap aanmodderde tegen MVV, terwijl Nederland 3 het eindeloos voortploeteren van Feyenoord tegen Fortuna Sittard natuurgetrouw in beeld bracht. Zo'n avond dus. Er was in totaal bijna vier uur sportuitzending op de publieke kanalen te zien, en het leken wel vier eeuwen. Vroeger had een handige montage alle doelpunten uit heel Europa in een minuut of vijftien van onze kostbare levenstijd kunnen stoppen. Maar sinds het trauma van Sport 7 huldigt de NOS het idee dat sport verbroedert, de geest verrijkt, of tenminste verhindert dat we naar de commerciëlen te kijken. Zo wordt avond aan avond tijd gerekt tussen de hoogtepunten van de degradatiewedstrijden uit de Letlandse Tweede Divisie en de herhalingen van de doelpunten die de kijker misschien de vorige dag mocht hebben gemist. Over herhalingen gesproken. Zo'n dag was het gisteren ook. Voorbij gleden herhalingen van Beeldenstorm, Jos op 1, Pipi Langkous, The Nanny, Plein 1, Man/Vrouw, De avonturen van Toekie en Tek, Widget, Mr. Bogus, BV2, Derrick, The Bold & the Beautiful, Catherine, The Oprah Winfrey Show, Santa Barbara, In het Land, Days of our lives, Goudkust, Jerry Springer. Daar doorheen moest men laveren tussen Teevee Studio van de KRO, waarin Rémi van der Elzen presentator Robert ten Brink op bezoek kreeg (lafbek als ik ben, hield ik dit niet lang vol), Meer tuinplezier van de TROS, Mag ik even binnenkomen? van RTL4 (ik haakte af voordat de drempel werd overschreden) en Irene bij Privé van SBS6. Dit programma vermocht heel even te boeien, vanwege de schaamteloze onnozelheid van de presentatrice, de peilloze ijdelheid van de in beeld gebrachte Privé-journalisten, en de paniekerige verbijstering van de hoofdredactrice van dit 'glamourblad' toen bleek dat zij zojuist precies hetzelfde artikel als vier jaar geleden op de omslag van haar periodiek had geplaatst.

Het kon niet verhinderen dat de avond eindigde in arremoede, en oog in oog met de teletekstuitzending van Domstad-TV - ik kijk in Utrecht - waarop te lezen viel hoe twee elfjarige jongens met bruut geweld een leeftijdgenoot hadden bestolen van zijn zakje pommes frites. Niet eerder op de dag was het menselijke tekort zo schrijnend in beeld gebracht. Ik houd oprecht van televisie. Maar gisteren keek ik mijn oude liefde in het gelaat, en het was geen prettig gezicht. Het venster op de wereld maakte een vermoeide, ongeïnspireerde en incompetente indruk. Dat is geen reden voor wanhoop. Vandaag kan alles beter zijn. Het was dezelfde Chesterton die schreef: after all / I think I will not hang myself today. Morgen misschien, maar niet nu.