NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HENDRIK SPIERING
Okee, ik heb de als god verheerlijkte Indiase goeroe Sai Baba in een BMW zien wegrijden. Ik heb een toerist in korte broek door Wells Cathedral zien lopen, en ik heb een Duitse theologe enthousiast over hindoetempels horen vertellen.

Verder heb ik een Indiase benedictijner monnik zien mediteren bij een boeddha-achtig beeld van Christus èn heb ik de Indiase christenen in de kathedraal van Calcutta knettervals psalmen horen zingen, nog net te horen boven het getjilp uit van de tropische vogels waarmee de kathedraal kennelijk ook gevuld was.

Allemaal leuk, maar ik heb geen idee waartoe het diende. Want de vierdelige documentaire Gezichten van Jezus is een hutspot van beelden en gedachten die nergens toe leiden - behalve dat een onbevangen kijker er misschien een vaag gevoel van diepzinnigheid aan kan overhouden. Het zou me niet verbaasd hebben als de documentaire gemaakt was door een Amerikaanse evangelisatieorganisatie in plaats van door de ARD en de BBC.

Even dacht ik nog dat het zou gaan over de universele pretenties van het christendom. Een Britse theoloog liet weten dat het christendom in zijn fundamenten wordt bedreigd omdat tegenwoordig duidelijk is geworden dat de wereld niet helemaal christelijk is, 'met een few funny things aside', zoals kennelijk vroeger in Engeland werd gedacht. Ik dacht nog: daarom krijgen we zeker beelden uit India te zien, om te tonen hoe het christendom in een totaal andere omgeving zou functioneren. En inderdaad, het is interessant om te zien hoe bij stalletjes plaatjes van Jezus worden verkocht, naast foto's van Sai Baba en tekeningen van Hindoegoden. Maar wanneer opeens een Duitse theologe opduikt om te vertellen dat de theologische claims over Jezus te ver zijn afgedwaald van de verhalen over Jezus, raak ik de draad kwijt. En een nieuwe vind ik niet. 'Verhalen' vormen volgens de Duitse 'de ware substantie en het echte mysterie' van God: het christendom heeft dat allemaal verloren, maar de Hindoes leven gelukkig nog in die ware orale cultuur.

Het zal best, maar wanneer de vrouw vervolgens de tolerantie van de Hindoes begint te prijzen (zouden de Indiase moslims die lofprijzing begrijpen?) en de documentaire onverwacht terugzwenkt naar Engeland omdat er in Glastonbury wel eens het verhaal wordt verteld dat Jezus in dat plaatsje is geweest als jonge jongen, begint ook de New-Age-achtergrondmuziek me enigszins te irriteren.

De documentaire wordt steeds onsamenhangender. Een Britse theoloog met een coltrui vertelt de aperte nonsens dat de messias in de joodse traditie als een echte God werd beschouwd. En we zien een andere ijverige Brit trots naar zijn computerscherm wijzen: de verhouding tussen een aantal stijlfiguren in de vier evangelies is hetzelfde als die in de keizer-biografieën van Suetonius (ca. 69-122). Zozo. En Jezus blijkt ontzettend vaak grammaticaal onderwerp te zijn in zinnen in de evangelies, dus de evangelies zijn heus te beschouwen als een biografie over Jezus! En zwiep! Daar verschijnt opeens een Indiase katholieke priester die schilderijen maakt van Jezus, en even later blijken sommige hindoetempels ook heel hoog te zijn, net als Westerse kathedralen. De verwarring bereikt een hoogtepunt als we en passant van de voice-over te horen krijgen dat de tot Indiër geassimileerde Christus 'los van zijn ankers dreigt te slaan'. En aan het einde van de documentaire wordt nog even snel gezegd dat het unieke van Jezus was dat hij een God was die stierf (exit Balder? exit Osiris?) en dat daarom de volgende aflevering over Jezus de Jood zal gaan. Ik vrees het ergste.

Gezichten van Jezus, donderdag, Ned.1, 21.40-22.23u.