NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

FRITS ABRAHAMS
Stomtoevallig viel ik gistermiddag midden in Het vragenuurtje bij de NOS, het rechtstreekse verslag van het wekelijkse vragenuurtje in de Tweede Kamer.

Het ging over de omstreden overheidssteun aan Philips, waarover deze krant enkele onthullende artikelen heeft gepubliceerd. Ik hoorde minister Wijers van Economische Zaken nog net tegen de Kamer zeggen: ,,Let's make things better, dat slaat meer op NRC Handelsblad dan op Philips.'' Hij keek erbij met die arrogante hou-toch- eens-op-met-dat-gezeik-blik waarop hij het patent heeft en die hem terecht heeft doen afzien van zijn kandidatuur voor het lijsttrekkerschap van D66. Hij hield het verder kort - er werden hem ook weinig vragen gesteld - en hij vertrok in grootse stijl: kordaat, gezwind en zonder omkijken naar die suffe sloebers in de bankjes.

Zo'n zin van Wijers blijft, of je het wilt of niet, de hele dag nagonzen in het hoofd. Bij alles wat je als NRC-werknemer doet, voel je Wijers over je schouders meekijken. Zou het zijn goedkeuring kunnen wegdragen? Hoe kan ik voorkomen dat de krant in zijn ogen nog dieper valt? Is er voor deze krant überhaupt nog een weg terug naar de top, of moet zo langzamerhand worden gedacht aan een overheidsinjectie ten bedrage van - we beginnen voorzichtig - een, twee miljard? Ton Verlind, directeur radio en televisie van de KRO, weet een betere remedie voor media in financiële nood. Hij houdt vandaag op de opiniepagina van de Volkskrant een pleidooi voor meer sponsoring van het publieke bestel. ,,De KRO (...) zoekt nieuwe vormen van samenwerking met maatschappelijke organisaties die het engagement van deze omroep delen.''

Verderop noemt hij een paar van die 'maatschappelijke organisaties': de Rabobank en Randstad naast de Nationale Commissie Chronisch Zieken en het ministerie van Volksgezondheid en de Stichting Doen. Zij steunen bijvoorbeeld gezamenlijk de productie van het programma Nieuw Nederlands Peil over 'maatschappelijk verantwoord ondernemen'. Ik heb dat programma een paar keer op de late zondagavond gezien en ik begrijp nu waarom het zo stuitend vervelend is. Als ik presentator Tom van 't Hek was, zou ik er snel de brui aan geven - het bespaart hem op zijn minst een paar harde grappen van zijn broer.

Je zult maar samen met de Rabobank en Randstad een pittig, informatief programma moeten maken: gezellig brainstormen met hun voorlichters over 'een leuke invalshoek'.

,,Betreft het hier ongewenste ontwikkelingen?'' vraagt Verlind zich af. ,,Wij vinden van niet. Is behoedzaamheid gewenst? Dat wel.'' Gelukkig maar - jammer alleen dat die behoedzaamheid in handen is van een omroepautoriteit die aan het einde van zijn artikel onbekommerd schrijft: ,,Door de financiering te spreiden over een groter aantal (passende) partijen, neemt de onafhankelijkheid eerder toe dan af.'' Terecht kopte de Volkskrant dan ook boven Verlinds artikel: ,,Beter tv-aanbod dankzij sponsors''.

Het is kromdenkerij van Orwelliaanse allure. Te denken dat bedrijven als de Rabobank en Randstad een onafhankelijke programmering zullen bevorderen - is dat nog wel grenzeloze naïviteit of is hier een omroepbaas aan het woord die ons (en zijn personeel) tegen beter weten in knollen voor citroenen verkoopt?

Ik heb me in het verleden een paar keer druk gemaakt over één zo'n gesponsord programma bij de KRO, dat toevallig mijn aandacht trok omdat ik van boeken houd. Het was Ik heb al een boek. Dat programma stond bol van de belangenverstrengeling. Het werd gepresenteerd door een man (Martin Ros) die tevens het hoofd van een grote uitgeverij was, en het werd gesponsord door een stichting die het lezen moet bevorderen. Het onvermijdelijke resultaat: een tam, nietszeggend programmaatje waarin louter de lof van het boek - van praktisch elk behandeld boek - werd bezongen.

Wijers zal het er niet mee eens zijn, maar ik moet het toch even kwijt: met sponsors maak je de dingen niet automatisch beter - net zomin als met overheidssteun.