R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
O O G I N O O G :
De primeur van Nova: 'Kluivert'
FRITS ABRAHAMS
De redactie van Netwerk heeft er nog lang van wakker gelegen. De eindredacteur op de ochtendvergadering: ,,Hadden wij dat niet kunnen hebben, jongens?'' IJzig stilzwijgen. ,,Maar wij hadden een maand lang de vakjury'', probeerde een stagiaire nog. Nova moet er een hele tijd in stilte aan hebben gewerkt, want ze konden het onderwerp om half elf als een volledig pakket - inclusief de commentaren van de meeste betrokkenen, zelfs van Kluivert - aanbieden. Mariëlle Boon, het vermeende slachtoffer, toonde zich geschokt. ,,Dit was keihard. Ik had het totaal niet verwacht. Iedereen zei tegen me: het moet een zaak worden (...) Ze hadden het (de vervolging - FA) in ieder geval kunnen proberen. Ik moest steeds door een muur, terwijl hij gewoon doorvoetbalde. Die andere jongens zijn nooit op tv geweest, maar ik moest overal verschijnen en me verdedigen.'' Haar vader zei verbitterd: ,,Hij is straks op het WK het mannetje en mijn dochter zit thuis.'' Eén troost voor hem: het Nederlands elftal wordt ook met Kluivert geen wereldkampioen. Dat de televisie met het nieuws aan de haal ging, was niet verwonderlijk. Mariëlle Boon en haar adviseurs hebben steeds doelbewust de media - aanvankelijk de roddelpers, later de televisie - als instrument gebruikt om de zaak open te breken. Dat gaf hun bij het publiek een zekere psychologische voorsprong, want Kluivert cum suis hielden (wijselijk) hun mond. Om je achteraf te beklagen over al die media-aandacht, zoals Boon nu doet, is dan ook nogal hypocriet. Nova bracht ook een deel van de getuigenis van de taxichauffeur, die Mariëlle en haar vier metgezellen naar Kluiverts flat had vervoerd. ,,Ik heb haar alleen horen zeggen: ach nee'', meende de chauffeur zich te herinneren. Als kijker - als consument van nieuws - blijf je na zo'n affaire een beetje hulpeloos achter. Wat moet je ervan denken? Je weet het niet. Ontspringen Kluivert en zijn vrienden de dans, omdat de politie in het begin te lamlendig is geweest om het goed te onderzoeken? Of was het de aanklacht van een hysterica die haar seksuele gedrag tegenover haar omgeving probeerde te rechtvaardigen? We zullen er nooit achterkomen, want we krijgen niet de beschikking over alle feiten. Het is de paradox van dit zogeheten informatie-tijdperk: naarmate we meer nieuws krijgen voorgeschoteld, begrijpen we er minder van. De media worden in toenemende mate een speelbal van allerlei conflicterende belangen en de daarbij behorende instanties en individuen. Primeurs te over, maar ze leiden zelden tot een beter begrip van de zaak. Er verschijnen deze week vijf weekbladen die grondig met elkaar van mening verschillen over de rel rond het Openbaar Ministerie. Is Sorgdrager de kwade, onbekwame genius of Docters van Leeuwen? Dat is, in de kern, de kwestie. Ik ben volledig murw gebeukt door alles wat ik erover gezien en gelezen heb en ik kan maar één ding met zekerheid vaststellen: ik ben onschuldig. Soms worden de media essentiële feiten onthouden, soms doen ze er ook te weinig moeite voor om ze te bemachtigen. Neem de nieuwe continuing story rond Regina Louf, het vermeende slachtoffer van Dutroux. Ook Netwerk boog zich er gisteren over. Wéér het verhaal van Regina zelf, wéér die hoofdredacteur van De Morgen die doet alsof hij Bob Woodward is, maar wel eens als Henk van der Meyden zou kunnen eindigen. We kregen ook Regina's ouders in beeld. Ik ging er eens goed voor zitten. Zouden we nu eindelijk te horen krijgen wat de geschiedenis is van de relatie met hun dochter? Niets ervan. Pa Louf noemde zijn een dochter een fantaste, die op haar tiende niet zwanger kon zijn geweest omdat ze toen nog niet gemenstrueerd had. Ma Louf zat achterin de kamer zwijgend het moederlijke verdriet te belichamen. Het hele item liet de kijker alleen maar in grotere verwarring achter. Feiten wilde hij horen, maar hij kreeg louter meningen en suggesties. Netwerk heeft genoeg kwaliteit in huis om zo'n onderwerp beter uit te diepen.
|
NRC Webpagina's
5 FEBRUARI 1998
|
Bovenkant pagina |