NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S c h a k e l s

Door onze redacteur ROBERT MISSET
MELBOURNE, 30 JAN. De Australische Hall of Fame werd afgelopen week twee tennissers rijker en ook vanochtend in het toernooi voor de oude glorie toonden John Newcombe (53) en Tony Roche (54) nog flarden van hun ooit befaamde repertoire. Het illustere duo verloor in twee sets van hun tien jaar jongere landgenoten Warwick en Edmonton. ,,Maar Tony en ik spelen alleen nog om het publiek te vermaken'', zegt Newcombe, lachend. ,,Als de mensen het tenminste kunnen waarderen twee oude mannen te zien zwoegen om hun jeugd te laten herleven.''

Newcombe kan het zich permitteren tennis als een hobby te beschouwen. De besnorde komiek op de baan is directeur van een marketingbureau in Sydney, bestuurt op afstand een tennisschool in Texas en leidt samen met zijn boezemvriend Roche het Australische Davis-Cupteam. ,,Zonder Tony had ik het nooit gedaan'', zegt Newcombe in de media-lounge op Melbourne Park. ,,Het coachen van een nationaal team is bovendien te veelomvattend geworden voor één persoon. Ik houd me vooral bezig met de individuele begeleiding van de spelers. Roche is meer de man van de tactiek.''

Newcombe wierp zich vorig jaar op als de ideale mentor van Patrick Rafter. ,,Het heeft lang geduurd voor Rafter in zichzelf is gaan geloven'', meent hij. ,,Misschien heeft zijn overwinning in de Davis Cup op Pioline een ommekeer bewerkstelligd. Tijdens de US Open heb ik Rafter na zijn zege op Agassi geïnterviewd voor het televisiestation Channel 9. Ik vroeg hem: 'Geloof je nu dat het je lot is een grandslamtitel te winnen?' Hij keek me verwonderd aan en zweeg. Toen heb ik maar voor hem geantwoord. 'Diep in mijn hart weet ik dat het jouw lot is de US Open te winnen.' Want na die cruciale partij tegen Agassi wist ik zeker dat niemand hem zou tegenhouden.''

Newcombe voelde ook al snel aankomen dat Rafter op de Australian Open wel moest bezwijken onder het moordende verwachtingspatroon van zijn landgenoten. Zijn visie op de Rafter-mania: ,,Onbewust heeft Pat zijn karakter geweld aangedaan. Rafter is als een avontuur waarvan je het einde niet kunt voorspellen, hij moet zijn intuïtie volgen. Dat heb ik hem in Melbourne niet zien doen. Ik zag hem lijden in de partij tegen Berasategui. Rafter wist zich geen raad met zichzelf, ik zag een geprogrammeerde tennisser die zijn spontaniteit had verloren.''

Newcombe zal zich dus wederom als een peetvader ontfermen over de man die het Australische Davis-Cupteam in april langs de broertjes Black uit Zimbabwe moet loodsen. Les 1 voor Rafter: ,,Pat zal met zijn nieuwe status om moeten leren gaan. Het belangrijkste is dat hij zijn grandslamtitel niet als een last gaat ervaren. Ik heb het altijd onbegrijpelijk gevonden dat spelers als Stich en Krajicek een jaar lang niets meer hebben gepresteerd nadat ze Wimbledon hadden gewonnen. Je weet dat het boven op de berg het koudst is. Als je daar niet tegen kunt, moet je niet naar de top klimmen.''

Toen 'Newk' eenmaal zijn eerste grandslamtitel had gewonnen, stond hij te popelen om zijn tweede en derde lauwerkrans op te halen. ,,Ik nodigde de druk als het ware uit. Ik gedroeg me als de acteur die zichzelf in zijn kleedkamer inprent dat hij moet schitteren voor zijn publiek. Die benadering probeer ik nu over te brengen op Rafter. Want alleen angst maakt dat mensen druk als bedreigend ervaren. Een topsporter moet leren de angst uit te spugen. Pas dan kan hij genieten van de druk om te presteren. Dat is tevens het kenmerk van de grote kampioenen. Rafter moet eerst enkele keren in die situatie worden gebracht om zich te wapenen tegen de angst en de onzekerheid.''

Op de tweede Australiër in zijn ploeg heeft Newcombe nauwelijks invloed. Zeker niet nu Mark Philippoussis is teruggekeerd naar de Nick Bollettieri Tennis Academy. Newcombe maakt pas volgende week bekend of de 'Scud' in de Davis-Cupselectie voor het duel met Zimbabwe wordt opgenomen. ,,Philippoussis heeft de laatste tijd niet veel gepresteerd'', erkent Newcombe. ,,Ik weet niet wat er met Mark aan de hand is. Dat kun je beter aan zijn coach Bollettieri vragen. Vorig jaar heeft Philippoussis geleden onder de ernstige ziekte van zijn vader. Desondanks heeft hij zich kunnen handhaven in de toptwintig. Geloof me, Mark beschikt over meer wapens dan alleen zijn service. Hij zou tot de beste zes van de wereldranglijst moeten horen. Maar dan moet hij eerst zijn geest op orde brengen.''

De Australian Open moet dus nog even wachten op een nieuwe kampioen uit eigen land. Newcombe hoopt dat Petr Korda ook van Marcelo Rios wint. ,,Omdat ik houd van zijn attractieve spel.'' En Rafter stoomt hij klaar voor een machtsgreep in 1999. Al is het maar om zijn land van één brandmerk te bevrijden. ,,Australië gaat nog immer gebukt onder zijn isolement. Wij durven niet hardop te zeggen dat we de beste van de wereld willen zijn. De Australiër vindt al snel dat hij gefaald heeft, dat past blijkbaar bij onze mentaliteit.

Met gevoel voor zelfspot karakteriseerde Nicolas Escude zich als de slaapwandelaar van de Australian Open, omdat hij pas ontwaakte toen de partij allang was begonnen. Vanochtend keek de Franse tennisser in de halve finale tegen Marcelo Rios opnieuw tegen een 2-0 achterstand in sets aan. Drie keer eerder (tegen Larsson, Reneberg en Kiefer) had Escude zich uit een dergelijke, benarde situatie gered. Rios gaf hem echter geen schijn van kans. In drie eenzijdige sets (6-1, 6-3 en 6-2) plaatste de 22-jarige Chileen zich voor het eerst in zijn carrière voor de finale van een grandslamtoernooi. Zijn duel met Petr Korda belooft in elk geval een botsing tussen twee stijlen. Martina Hingis behaalde vanochtend haar eerste titel op Melbourne Park. De 17-jarige Zwitserse versloeg met haar twee jaar jongere partner Mirjana Lucic in de finale van het dubbelspel het geroutineerde koppel Lindsay Davenport en Natasja Zvereva: 6-4, 2-6 en 6-3.

Zie ook:
Boogert en Schultz verliezen harde realiteit uit het oog (22 januari 1998)

Siemerink drijft Ivanisevic tot waanzin (20 januari 1998)

Sampras slaat Schalken als een bromvlieg van zich af (19 januari 1998)