NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
KORTE
BERICHTEN
RADIO & TELEVISIE
MEDIA
Televisie
De mediastorm loeit voort
Gelukkige dagen voor de Nederlandse media. Twee crises - een binnenlandse en een buitenlandse - in één week. Wat willen we nog meer? Ik probeer me wel eens voor te stellen hoe zulke crises zouden verlopen zonder de invloed van tv-beelden. Heel anders, vermoed ik. Rustiger vooral. Want wat beelden soms kunnen aanrichten, is met geen pen te beschrijven. In de Nederlandse crisis wordt hier en daar al gepleit voor een 'radiostilte'. Televisiestilte, zullen ze bedoelen.
T V V O O R A F :
Chill Out Zone voor afterparty's
Moe van het dansen, aangeschoten, diverse chemicaliën in het lichaam die hun oppeppend werk nog een beetje aan het doen zijn: in ruwweg die staat komen velen vrijdags- en zaterdagsnachts thuis van een bezoek aan een dance-party of -club. Voor hen is MTV's programma Chill Out Zone bedoeld, dat vrijdagnacht van twee tot vier (toepasselijk na The Party Zone geprogrammeerd) en zaterdagnacht van drie tot vijf wordt uitgezonden. Er worden clips in getoond die wonderwel passen bij de postparty-gemoedstoestand, clips die meestal kunstzinniger en/of vreemder zijn dan wat overdag bij MTV of The Music Factory te zien is.
F I L M V O O R A F :
The Neon Bible
Tot hij The Neon Bible (1994) maakte, was de Engelsman Terence Davies de regisseur van autobiografische films. Eerst een trilogie van korte schetsen, vervolgens het prachtige tweeluik Distant Voices, Still Lives en later het zeer verwante The Long Day Closes. Sentiment en emoties overheersen in door muziek en beelden op gang gebrachte herinneringen, die niet zozeer een samenhangend verhaal vertellen maar een sfeer, een klimaat, een tijd oproepen. Ongeveer zoals het Madeleine-koekje bij Proust dat doet; Davies geeft er met zijn films blijk van als kind minstens zo gevoelig te zijn geweest voor indrukken als de Franse schrijver.
27 JANUARI 1998
