NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

RAYMOND VAN DEN BOOGAARD
,,Als u niet van mij houdt, houd ik ook niet van u'', riep een boze Maurice Pialat het festivalpubliek van Cannes toe, toen dit in 1987 in joelen was uitgebarsten omdat de Gouden Palm was toegekend aan zijn 'Sous le soleil de Satan''. Dat dit gekwelde pastoorsdrama naar het gelijknamige boek van Georges Bernanos, met een buitengewoon zwaarlijvige Gérard Depardieu, destijds in Cannes won, stemt elf jaar later nog tot verwondering: op z'n best kun je van de film zeggen dat hij een remake lijkt van Journal d'un curé de campagne van Robert Bresson uit 1951, ook al zo'n sombere pastoorsfilm naar Bernanos.

Die vergelijking tussen Bresson en Pialat gaat, getuige Pialats Le garçu uit 1995, nog steeds op: beide regisseurs onttrekken zich volledig aan de in veel Franse cinema bestaande neiging, de zwaarte van het bestaan wat te verlichten door een ironische toets (Eric Rohmer) of desnoods zwart sarcasme (Marcel Carné). Beiden hanteren ook een weinig nadrukkelijke, bijna schutterige acteerstijl. Je zou hen roomse calvinisten kunnen noemen: de mens is tot ongeluk veroordeeld, en niets leidt tot geluk.

Le garçu - een moeilijk vertaalbaar dialect-woord, dat in de film zowel voor 'jongetje' als 'vader' staat - is ook weer een gitzwarte film. Depardieu, nog altijd niet vermagerd, speelt een gefortuneerde lomperik, die de moeder van zijn kind - gespeeld door Pialats eigen zoontje Antoine - in een psychologische houtgreep houdt. Door zijn hufterige manier van doen, maakt hij het de moeder onmogelijk nog langer met hem samen te wonen. Met als breekijzer het kind, waarvoor hij een even lompe als onmachtige vaderlijke genegenheid koestert, maakt hij het haar echter ook onmogelijk, met een andere man samen te leven.

Le garçu kent nauwelijks handeling. Je denkt al kijkend steeds dat er iets vreselijks zal gebeuren, maar het blijft, op absoluut briljante wijze, bij een psychologische beschrijving. Die Gouden Palm blijkt in 1987 dus niet helemaal voor niets verleend.

Le garçu (Maurice Pialat, 1995, Frankrijk). Zondag, Ned.3, 22.35-00.18 u.