NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Door DANA LINSSEN
Halverwege de voorbereidingen voor zijn filmbewerking van Les Liaisons Dangereuses ontdekte Milos Forman in 1989 dat er nóg een film naar de scandaleuze brievenroman van Choderlos de Laclos uit 1782 op stapel stond. Hoe laconiek Forman tegen filmrecensent Roger Ebert ook vertelde dat dat hem niets kon schelen, het moet een donderslag bij heldere hemel zijn geweest. Niet alleen werkte de Engelse regisseur Stephen Frears zo veel sneller dat hij al met de opnamen kon beginnen toen Forman het script nog nauwelijks had afgerond, ook hadden zij beiden hun zinnen gezet op dezelfde locaties in Bordeaux, Caens en Parijs.

Waar Frears voor zijn eerste Amerikaanse productie de beschikking had over sterren als Glenn Close (Marquise de Merteuil) en John Malkovich (de vileine en decadente Vicomte de Valmomt), moest Forman het stellen met de jongere en onbekendere Annette Bening (Grifters, The American President) en Colin Firth (Apartment Zero, Circle of Friends). En hoewel Frears zijn film maakte voor het bescheidener budget van 15 miljoen dollar, kon Forman met ruim 10 miljoen dollar meer niet voorkomen dat Dangerous Liaisons van Frears een eclatant succes werd. De film verwierf een handvol Oscars en vanaf dat moment kwam Valmont voor altijd op de tweede plaats. Helemaal onterecht is dat niet. Zo haalt de flegmatieke en oer-Britse Firth het niet bij Malkovich' temerige flirts. Het verhaal mag bekend zijn: courtisane De Merteuil en beroepsminnaar Valmont beramen uit verveling en wraak het morele verval van een dame van onbesproken zeden. De seksuele intriges uit de plot zijn bij Frears in eerste instantie gevaarlijk, bij Forman hooguit romantisch.

Frears baseerde zich op de al succesvol gebleken theateradaptatie van Christopher Hampton (goed voor een van de Oscars), terwijl Forman zich met top-scenarist Jean-Claude Carrière aan een vrijere bewerking van de oorspronkelijke roman zette. Zo was Carrière van mening dat het moralistische einde van Laclos' boek alleen diende om de censors te plezieren en nam hij de vrijheid om zijn hoofdpersoon te laten overleven. Soms is het echter zoveel aangenamer om te sidderen bij de dood van een zondaar.

Valmont (Milos Forman, 1989, F/Eng), BRTN2, 20.30-22.45u