NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARJON VAN ROYEN
,,Is dit fictie of realiteit die we zien'', vraagt journalist Dirk van der Sypen. Er is een moordaanslag in het centrum te zien. Gierende auto's. De korte puf van een pistoolschot. ,,We stellen het als fictie voor, maar dit is deel van de realiteit van Mexico-Stad'', zegt de regisseur van wat de opname van een scène voor een Mexicaanse soap-serie blijkt te zijn. Hij wil de scène overdoen, denkt nog even na en zegt dan sip: ,,Maar de werkelijkheid overstijgt hier altijd de fictie.''

Hiermee geeft Van der Sypen zelf de kern aan van zijn reportage over Mexico-stad. Een schitterend portret van een stad waar de werkelijkheid de fictie inderdaad overstijgt. Anders dan de Diogenes-reportage die de VPRO een aantal maanden geleden over Mexico uitzond, is deze BRTN-reportage geen gladde videoclip die alleen de oppervlakte toont van wat zich afspeelt in de grootste stad ter wereld.

De tegenstelling tussen rijk en arm, de corruptie, het machismo, en de leugenachtigheid van de politiek. Deze onderwerpen zijn door Van der Sypen met groot gevoel, maar ook met veel humor neergezet. De jonge beursman Alejandro bijvoorbeeld werkt van 's ochtends half zeven tot 's avonds half elf. Op weg naar zijn werk vertelt hij dat ,,het verkeer eigenlijk tegen mijn principes ingaat'', omdat het zoveel tijd kost. Even later registreert de camera weer een groep straatkinderen in hun ondergrondse heenkomen. Ze scharrelen hun eten bij elkaar door bij de stoplichten autoruiten te wassen. ,,Maar de dag dat onze snor begint te groeien zeggen de mensen: zoek een échte baan.''

In deze reportage komt de kijker werkelijk in aanraking met het 'magisch realisme' van Mexico. Zo komt president Zedillo door het hele programma als een soort jojo terug met uitspraken als 'de grondwet bepaalt dat iedere Mexicaan recht heeft op werk', of op onderwijs, of bescherming door de politie. Daarop volgen dan portretjes van mensen wier leven het absolute tegendeel bewijst.

Van der Sypen heeft begrepen hoe in Mexico het spel van de maskers werkt. ,,Wij houden er niet van ons gezicht te tonen. Wij dragen maskers'', schrijft Nobelprijswinnaar Octavio Paz in 'Labyrint van eenzaamheid', zijn beroemde boek over de aard van de Mexicanen. Niet voor niets is Superbarrio - de gemaskerde superman die in Mexico al meer dan tien jaar voor de armen opkomt - de commentator van het programma. Met zijn wapperende cape is hij voor de beurs te zien, bij het hijsen van de vlag, of met een ansichtkaart in de hand waarop de vulkanen rond de stad te zien zijn. In hetzelfde beeld worden de echte vulkanen aan het oog onttrokken, vanwege de luchtvervuiling die wordt aangericht door een stad waar meer dan twintig miljoen mensen en vier miljoen auto's op een kluitje samenleven. In zijn reportage toont Van der Sypen de maskers van de Mexicanen, en juist daarmee ontmaskert hij de stad. Een van de hoogtepunten is de scène waarin twee echtparen op straat ruzie maken. Er valt niets te horen, alleen muziek. Charlie Chaplin had het Mexicaanse machismo niet beter kunnen verbeelden.

Kwesties: Lof der zotheid, BRTN2, 20.30-21.25u.