NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

ELSBETH ETTY
Op weg naar de opnamestudio liep er een pastoor achter me, een echte, in een zwart pak met zo'n wit boordje. ,,U bent een é-nig mens'', galmde hij frivool, om mij vervolgens bij het bandje van mijn bh te grijpen dat per ongeluk zichtbaar was en nodig door hem moest worden weggemoffeld. U begrijpt het al: ik was te gast bij de KRO , de Katholieke Radio Omroep, want nergens anders kom je zoiets nog tegen.

Mij was gevraagd om in het tv-programma Er is meer tussen hemel en aarde een column voor te lezen onder de titel 'Als ik deze week God was'. Nu heb ik van christenen nooit veel begrepen, maar dankzij een jaar gereformeerde kleuterschool, weet ik nog net dat 'doen alsof je God bent' blasfemisch is. Niet dat de juf ons met dat moeilijke woord om de oren sloeg als we de Here Here belachelijk maakten, nee, we kregen te horen dat we niet mochten 'spotten'.

Bij de katholieken hebben ze een lagere tolerantiedrempel inzake het bespotten van de Heer. Waarschijnlijk komt dat door de paus, die wordt voorgesteld als de onfeilbare vertegenwoordiger van God op aarde, en als zodanig een bespotting is van het allerheiligste. Maar in mijn geval was de KRO volkomen serieus: in hun zendtijd mocht ik twee minuten doen alsof ik God was en verkondigen wat ik deze week in zijn geval zou hebben gedaan.

Zoiets is geen gemakkelijke opgave. God is uit de aard van zijn almachtigheid megalomaan en dus krijg je al gauw de neiging dat ook te worden als je in zijn schoenen staat. Was Felix Rottenberg deze week God geweest, zo begrijp ik uit zijn Den Uyl-lezing, dan had hij gezorgd voor een terugkeer der ideologieën. Maar omdat ik, als les van deze eeuw, nu juist heb geleerd dat ideologie en tot dood en verderf leiden, wilde ik me iets bescheidener opstellen. Dus niets over 'vrede op aarde en in de menschen een welbehagen', geen Paradijs op Aarde en zelfs niet mijn diepste wens bevredigen: een einde maken aan God en alle godsdiensten.

Als ik deze week God was, zo hield ik mijn ongetwijfeld voornamelijk uit CDA -kiezers bestaande publiek voor, zou ik ervoor zorgen dat de Eerste Kamer de initiatiefwet aannam van GroenLinks-voorman Paul Rosenmöller die deeltijdwerk mogelijk maakt. Mijn preekje werd uitgezonden op zondag en afgelopen dinsdag moest de Eerste Kamer stemmen. Net zoals donderdag met de varkens alles van D66 afhing, vervulde dinsdag het CDA een sleutelrol: stemde het CDA tegen, dan zou de wettelijke regeling van werken in deeltijd worden verworpen. Natuurlijk was het nauwelijks denkbaar dat dit zou gebeuren, zei ik als God zijnde. Het CDA wil namelijk dat mannen en vrouwen naast hun baan voor elkaar en voor hun kinderen kunnen zorgen en dus zouden ze nooit een wet die dat mogelijk maakt torpederen. In hun verkiezingsprogramma zeggen de christen-democraten immers op te komen voor Het Gezin, en als er geen wettelijke mogelijkheid is, voor mannen èn voor vrouwen, om in deeltijd te werken, is er tegenwoordig geen normaal gezinsleven mogelijk. Tenzij moeder natuurlijk weer fulltime achter het aanrecht, het fornuis of de kinderwagen verdwijnt. ,,Als dat is wat het CDA wil'', riep ik van mijn kansel, ,,dan is dat in flagrante strijd met het verkiezingsprogramma. Als het CDA tegen de deeltijdwet stemt, ontpopt die partij zich als een verzameling leugenaars, waar niemand op moet gaan stemmen.''

Natuurlijk had ik mijn tekst van tevoren moeten inleveren - zo zijn ze ook wel weer bij de KRO - maar in plaats van schrik of ontzetting, ontmoette ik enthousiasme. Vooral bij de katholieke dames van het programma. Eén van hen is gemeenteraadslid van het CDA in Hilversum en zij was het helemaal met me eens, vooral met de kwalificatie leugenaars en met mijn pleidooi om niet op het CDA te stemmen, mocht die partij de deeltijdwet tegenhouden.

Misschien kwam het door mijn theologische onderbouwing dat de KRO zo tevreden was. Ik had er mijn Statenvertaling nog maar eens op nageslagen en was tot de volgende conclusie gekomen: ,,De belangrijkste reden waarom ik, als ik deze week God was, alles zou doen om de deeltijdwet aangenomen te krijgen is, dat ik er als God onmiddellijk gebruik van zou willen maken. Het zou veel beter zijn voor iedereen, maar vooral voor God zelf, als Hij in deeltijd zou kunnen werken. Omdat ook Hij dan de mogelijkheid kreeg werk en zorg te combineren. Door zijn zware baan zijn die zorgtaken er een beetje bij ingeschoten en dat is eigenlijk van het begin af aan al zo geweest. De hele schepping bijvoorbeeld, heeft Hij in zes dagen afgeraffeld en toen Hij klaar was mocht hij maar één dag rusten. Die dag was Hij zo uitgeput dat Hij helemaal niets meer kon. Omdat Hij zijn zorgtaken verwaarloosde, ging het met zijn schaapjes al snel mis. Ze begonnen verboden vruchten te nuttigen, ze groeiden op voor galg en rad en begonnen elkaar zelfs te vermoorden. Dat komt er allemaal van.''

U weet inmiddels hoe het is afgelopen in de Eerste Kamer. Het CDA blijkt te luisteren naar God noch gebod, tenzij dat gebod van de christelijke werkgevers- en werknemersorganisaties komt. De voorzitters daarvan, Blankert en Westerlaken, schreven samen (over corporatisme gesproken) in Trouw dat de CDA -fractie tegen de deeltijdwet moest stemmen en aldus geschiedde. Nu hoop ik maar dat ik in mei volgend jaar nog één keertje God mag zijn. Zo waar als Ik besta, zal Ik er dan voor zorgen dat er zo weinig mensen op het CDA stemmen, dat het stelletje leugenaars voor eens en altijd van de politieke kaart verdwijnt.