NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

SIMONE BARNEVELD
Geloof hebben in jezelf, daar gaat het om als je consulente wilt worden bij Walra. Walra is een Brabants bedrijf dat linnengoed aan huis verkoopt. In Nederland zijn 250 zogeheten Walra-adviseuses aan het werk. Twee maal per jaar werft het bedrijf nieuwe vertegenwoordigers. Vrouwen die Walra-adviseuse willen worden, doorlopen als aspirantverkoopster een proeftijd van drie maanden waarin ze een omzet van 10.000 gulden moeten realiseren. Slechts een op drie vrouwen slaagt hierin.

In de televisiedocumentaire De romantische lijn van John Appel en Antoon Sturkenboom die de NPS vanavond uitzendt, worden twee aspirant-linnenverkoopsters tijdens hun proefperiode gevolgd. Marjolein Breedijk, een alleenstaande vrouw met twee kinderen en een parttime baan, noemt als voornaamste motivatie om bij Walra te gaan werken het opdoen van sociale contacten. En Marina Sorber, huisvrouw en moeder van een vijfjarige dochter, zoekt een nieuw doel in haar leven. Ze wil de sleur van het huishouden, van de zorg voor haar dochtertje en van het enge circuitje van buurvrouwen die bij elkaar op de koffie komen, doorbreken. Maar of Marjolein en Marina voor een wat spannender tijdsbesteding bij Walra aan het juiste adres zijn is de vraag.

Als de documentairemakers zich het doel hebben gesteld een beeld te schetsen van het trieste en eentonige bestaan van een Walra-adviseuse in spe, dan zijn ze in hun opzet geslaagd. Kilometers rijden om nieuwe klanten te werven, moeizame zoektochten naar onbekende adressen om, als het tegenzit, voor een gesloten deur te komen. Om over de financiële aspecten nog maar te zwijgen: Zes uur werken en 90 kilometer rijden levert een omzet van zeshonderd en een verdienste van vijftig gulden op. De documentaire zaagt maar door over de teleurstellingen die de vrouwen moeten verwerken - de een heeft na zes weken niets omgezet en de ander wordt getroffen door lichamelijk leed - en dat wordt gaandeweg pijnlijk en irritant.

Over het bedrijf waar Marjolein en Marina tevergeefs zo hun best voor doen komt de kijker niet veel te weten. Hoe lang Walra bestaat en of het nog even succesvol is als vroeger blijft in het ongewisse. Dat is voor deze documentaire, die vooral een portret is van de aspirant-linnenverkoopsters, misschien niet belangrijk. Maar te weten hoe het bedrijf de nieuwe consulentes begeleidt, is wel van belang. Walra-adviseuses tenslotte ,,verkopen geen badlakens, maar richten de badkamer in.'' Of zoals Marjolein zegt: ,,We doen aan linnenhuisarchitectuur''.

De twee geportretteerde dames lijken daar echter niet veel verstand van te hebben. Als Walra, zoals in de documentaire te zien is, haar werkneemsters niet meer opleiding geeft dan wat bijeenkomsten waar aan de hand van rollenspelen en discussiegroepen verkooptechnieken worden bijgebracht, dan is het geen wonder dat slechts een op de drie vrouwen de proefperiode goed doorloopt. En ook de districtsleidster die de aspirantverkoopsters begeleidt draagt weinig bij. Haar beste advies is een bordje in de keuken te hangen met 'Ik geloof in mezelf'.

Voor Marjolein Breedijk en Marina Sorber heeft het niet geholpen.

De romantische lijn, NPS, Ned.3, 20.22-21.28u.