Door onze redacteur JAN GERRITSEN
ROTTERDAM, 6 DEC. De overheid werkt milieucriminaliteit op de markt voor
afvalverwerking in de hand. Omdat de overheid de regels stelt, maar ook
zelf bedrijven op de afvalmarkt exploiteert die vaak met de regels de
hand lichten, wordt het legaal opererende bedrijfsleven gefrustreerd.
Dit zijn de belangrijkste conclusies van een uitvoerige studie die is uitgevoerd voor het landelijke 'Kernteam zware milieucriminaliteit', dat valt onder de Regionale recherche van het politiekorps Rotterdam-Rijnmond.
Volgens de studie 'Schijn bedriegt' maakt de overheid regels voor de afvalmarkt en probeert die te handhaven. Tegelijkertijd hebben provincies, gemeenten, overheidsbedrijven en andere instanties zich ontwikkeld tot 'grote spelers' op deze markt. Daarmee zijn ze zelf onderdeel geworden van de milieuproblematiek. Want ook overheidsbedrijven houden zich vaak niet aan de regels, zo blijkt uit de studie.
,,De overheid moet dus bereid zijn haar eigen handelen ter discussie te stellen'', zegt een van de twee auteurs van de studie, de criminoloog drs. M.J.J. van den Anker, wetenschappelijk medewerker van het 'Kernteam zware milieucriminaliteit'. Behalve met opsporing van milieudelicten houdt dit in 1995 opgerichte team zich ook bezig met informatieverstrekking om inzicht te krijgen in de context waarin milieucriminaliteit plaatsheeft. Van den Anker en de criminoloog A.B. Hoogenboom brachten de rol van de overheid, het bedrijfsleven en 'gelegenheidsstructuren' voor criminaliteit op de afvalmarkt in kaart. Onder invloed van grote milieuschandalen als dat van Tanker Cleaning Rotterdam, een afvalverwerkingsbedrijf dat jarenlang gevaarlijke stoffen in de Rotterdamse haven dumpte, heeft de overheid de vaak ondoorzichtige markt van afvalproducten altijd met een zekere argwaan bekeken, aldus Van den Anker. Daarom stelde ze regels en probeert die te handhaven. Maar in de traditionele functie van beheerder van nutsbedrijven is de overheid ook deelnemer aan de markt. En de overheid werkt milieucriminaliteit in de hand, zo schrijft Van den Anker, ,,door tegenstrijdige, op onderdelen onnavolgbare wet- en regelgeving, woordspelletjes, 'softe' handhavers, vergunningverleners, hoger geplaatste ambtenaren en door het gedogen van situaties die niet door de beugel kunnen''. Haar conclusie: ,,Bij verder onderzoek moet het milieubeleid fundamenteel ter discussie worden gesteld in plaats van in individuele strafzaken.''
6 DECEMBER 1997
Domicilie,
voor wie zich vestigt in het buitenland.