NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur Hans Klippus
Hij wordt de swingdokter van het Nederlandse golf genoemd. ,,Dat is wel een mooie titel, geloof ik'', zegt de Ier Tom O'Mahoney.

De 52-jarige leraar van de Noordwijkse Golfclub kan sneller als een ander zien wat er mankeert aan iemands swing, de slagtechniek van de speler. ,,Er is niet één swing precies hetzelfde. Dat komt omdat er geen twee golfers hetzelfde lichaam hebben. Iedereen moet een swing hebben die bij hem past. Daarom schrijf ik niet één bepaalde stijl voor. Ik ben geen method-teacher. Ik laat iedereen in zijn waarde.''

Zelfs op afstand blijkt O'Mahoney met zijn grote kennis nog van nut te kunnen zijn. Zo was hij er vorige week tijdens het kwalificatietoernooi voor de Europese Tour in San Roque niet bij, maar gaf hij wel telefonisch adviezen. Dagelijks kreeg hij van de spelers te horen hoe de vlucht van hun ballen was geweest. ,,Alleen al door te beschrijven of een bal te veel naar links of naar rechts was gegaan, kon ik beoordelen wat ze fout hadden gedaan. En dan vertelde ik hoe ze het de volgende dag moesten doen. Dat wisten ze waarschijnlijk zelf ook wel, maar zo geef je een speler zelfvertrouwen.''

De afwezigheid van O'Mahoney in Spanje had niet alleen financiële redenen. ,,Het was niet zo maar een week. Die week was bepalend voor de hele toekomst van die jongens. Ik heb er eerder twee meegemaakt. Een zenuwentijd. En dan moet je ze niet voor de voeten gaan lopen. Als er maar één speler van je meedoet, is het niet zo'n probleem. Maar met meerderen ligt dat anders. Misschien had het voor irritatie gezorgd als ik de een wat meer aandacht had gegeven dan de ander. Eén verkeerd woord kan dan ruzie betekenen. We hadden vooraf alles gewoon goed doorgenomen. Ze wisten wat ze moesten doen.''

De drie geplaatste Nederlanders, Robert-Jan Derksen, Maarten Lafeber en Chris van der Velde, betrokken na afloop allen O'Mahoney in hun succes. De jongelingen Derksen en Lafeber maakten de leraar vanaf het begin van hun carrière als coach mee van de verscheidene nationale selecties. Van der Velde, met zijn 33 jaar veruit de oudste van de drie, meldde zich zeven jaar geleden bij O'Mahoney. De in de Verenigde Staten geboren en getogen golfer plaatste zich al drie keer eerder bij de Europese elite, maar kon zich steeds niet handhaven. Nu wil hij het op een andere manier proberen. Hij verhuisde onlangs naar Nederland en woont vlak bij zijn coach. O'Mahoney: ,,Chris heeft zijn huis in Atlanta verkocht en is met zijn familie vertrokken. Een ingrijpend besluit.''

Omdat Rolf Muntz afgelopen seizoen zijn plek wist te behouden, heeft Nederland straks vier deelnemers in de Europese Tour, het grote profcircuit. Dat is een ongekende weelde. Voor O'Mahoney kwam het niet als verrassing. Als coach van de nationale amateurploeg was de Ier al twee keer bij de eerste tien van de wereld geëindigd. Volgens hem was het succes van San Roque daar een logisch vervolg op. Hoewel O'Mahoney zelf op twee in plaats van drie nieuwe plaatsen had gerekend. ,,Het is een keiharde competitie. Ik denk dat misschien wel zo'n 2.000 golfers om die veertig tourkaarten hebben gestreden.''

Lang geleden speelde O'Mahoney zelf drie jaar in de Europese Tour, van 1963 tot '66. Zijn hoogste klassering was een zestiende plaats in een wedstrijd in Zwitserland. ,,Ik was destijds waarschijnlijk niet gedisciplineerd genoeg. Ik had veel plezier met de andere Ieren en dronk af en toe een glaasje.'' Het ging er destijds in de tour heel anders aan toe dan nu. Het prijzengeld lag beduidend lager en het was vooral geen vetpot voor de spelers die niet in de hoofdprijzen vielen. ,,Ik kon alleen maar meedoen omdat leden van mijn club geld inzamelden voor de jongens in de tour.''

O'Mahoney besloot zich toen vooral te richten op lesgeven. Hij was in 1962 vanuit Cork bij Walton-Heath, een bekende club in de buurt van Londen, terechtgekomen. Daar ontmoette hij zijn Nederlandse vrouw die au-pair was van een van de leden. Omdat zij wel weer eens terugwilde, verhuisde de familie, inmiddels met zoon, in 1970 naar het Europese vasteland. O'Mahoney kon er in Noordwijk aan de slag.

Golf in Nederland stond toen nog in de kinderschoenen. Er waren zo'n 6.000 beoefenaars. O'Mahoney denkt met veel plezier terug aan die pionierstijd. ,,Het zou me ook geweldig lijken om nu naar Rusland te gaan, waar bijna nog geen golf wordt gespeeld, en daar binnen vijf jaar een nationale ploeg formeren. Een mooiere uitdaging bestaat er niet.'' Het wil niet zeggen dat hij het niet meer naar zijn zin heeft in Noordwijk. O'Mahoney verwacht er zelfs nooit meer weg te gaan. ,,Nee, beter dan hier kan ik het nergens krijgen.'' De leraar gaat net zo makkelijk de baan op met een topspeler als met een huis-tuin- en-keuken-speler. De afwisseling bevalt hem. Lachend: ,,Het is misschien geen goede reclame, maar ik geef nog steeds dezelfde mensen les als 28 jaar geleden.''

O'Mahoney spreekt goed Nederlands, beter dan amateur-golfer Barry Hughes, maar nog wel met een duidelijk accent en af en toe met een Engelse term er tussendoor. Vijftien jaar geleden werd de golfpro Nederlander omdat hem dat toen beter uitkwam. ,,Maar van binnen blijf ik natuurlijk altijd Ier.'' Dus als Nederland en Ierland tegen elkaar voetballen, zoals de afgelopen jaren veel gebeurde, is O'Mahoney supporter van zijn vaderland. Hij geeft soms les aan Marco van Basten. ,,En dan hebben we het altijd over dat doelpunt van Wim Kieft bij Nederland-Ierland tijdens het EK '88. Buitenspel was het!''

De Noordwijker staat versteld over de progressie die Van Basten in korte tijd als golfer heeft gemaakt. ,,Ivan Lendl is na zijn tenniscarrière golfprofessional geworden. Ik weet zeker dat Van Basten dat ook zou kunnen. Misschien is hij daar nu te oud voor, maar er zit wel een topamateur in hem. Marco heeft een goede techniek. Het is aan zijn fantastische balgevoel en coördinatie duidelijk te zien dat hij op hoog niveau heeft gevoetbald.''

Het is niet vreemd dat meer voetballers en ex-voetballers goed uit de voeten kunnen op de golfbaan. Volgens O'Mahoney is die ontwikkeling alleen maar gunstig voor het imago van zijn sport. ,,Zo zien de mensen dat iedereen tegenwoordig kan gaan golfen. We moeten af van dat elite-gedoe. Ik denk ook dat dat stigma van snobisme verdwenen is. Oké, het is er misschien nog wel een beetje, maar we zijn op de goede weg.''

Er zijn 114.000 geregistreerde golfers in Nederland. Het percentage jeugdspelers is laag, nog geen vijf procent, en daar moet wat aan gedaan worden, vindt O'Mahoney. Zijn club in Noordwijk heeft de grootste talenten uit de omgeving al 'geadopteerd'. ,,Het zou mooi zijn als dat in de rest van Nederland ook zou gebeuren. Het zou jammer zijn als kinderen met talent verloren zouden gaan omdat er op de clubs geen ruimte voor ze is om lid te worden.'' O'Mahoney liep in de tijd van Louis van Gaal een weekje mee bij Ajax. Hij keek zijn ogen uit. ,,Jonge spelers worden daar voor de training met busjes opgehaald, krijgen te eten en soms bijles voor school. Dat Ajax-systeem is ideaal. Zo zouden we het ook met onze golftalenten moeten doen.''

O'Mahoney ziet in de ontwikkeling van het golf in Nederland duidelijke overeenkomsten met het tennis. Dat was vroeger ook een niet erg toegankelijke sport. ,,Een talent als Lafeber kan je best vergelijken met Krajicek. Er gaan vier Nederlanders in de Europese Tour spelen en nu moet een van hun het geluk hebben dat ze een groot toernooi winnen. Dat zou in Nederland voor een geweldige impact zorgen. Kijk maar naar Ballesteros in Spanje en Langer in Duitsland. Maar laten we niet te veel fantaseren. De jongens die zich nu hebben geplaatst, moeten eerst proberen hun tourkaart te behouden. Het tweede jaar zal dan makkelijker worden. Het is hopen dat ze genoeg financiële steun krijgen. Als een sponsor interesse heeft, is het nu de tijd om er in te stappen.''

Hij rekent voor dat er zo'n 120.000 gulden per speler nodig is. ,,Daar zouden ze redelijk van kunnen leven, niet overdreven'', weet O'Mahoney. ,,Als je ziet dat er miljoenen in een sport als schaatsen worden gestopt, moeten er toch ook goede sponsors voor het golf te vinden zijn. Deze jongens doen echt geen gekke dingen, ze zijn heel serieus met hun sport bezig. Maar ze moeten naar de wedstrijden vliegen, in hotels slapen en het is belangrijk dat ze een goede caddie kunnen betalen.''

Wat als O'Mahoney door een sponsor zou worden gevraagd als begeleider met de Nederlandse golfers mee te reizen? Het is even stil. Hij zou vereerd zijn met het aanbod. ,,Ik denk alleen niet dat het te combineren valt met mijn werk in Noordwijk. Maar ik zal alles doen om die jongens te helpen. Ze kunnen altijd bij me terecht.''

Voor de gewone bezoeker staat de deur van de Noordwijkse Golfclub minder wijd open. Op het weggetje naar het complex wordt mensen die geen lid zijn meerdere malen met borden te kennen gegeven dat ze niet welkom zijn. Verboden voor onbevoegden. De golfbaan in Noordwijk ligt verscholen in de duinen en is vermaard. O'Mahoney: ,,Als je hier uit de voeten kan, kan je op de banen in de hele wereld terecht. In Noordwijk sta je bijvoorbeeld altijd in de wind te spelen en dat vergt grote aanpassing. Voor de Nederlandse golfers zijn zware omstandigheden ook nooit een probleem. Geef mij maar een moeilijke baan met een beetje wind.''

Tom O'Mahoney geeft niet alleen les, maar speelt zelf ook nog regelmatig. Iets leukers is er niet, oordeelt hij. ,,Ik kan me ook niet voorstellen dat iemand ooit uitgekeken raakt op golf. Je bent er nooit te oud voor.'' O'Mahoney deed de afgelopen jaren in vele onderdelen mee aan de Nederlandse kampioenschappen, maar won nooit een titel. ,,Ik denk dat ik wel twaalf keer runner-up, de nummer twee, ben geweest. Ik ga nu weer eens proberen de nationale seniorentitel te winnen. De laatste drie keer won Jan Dorrestein.''

Met Dorrestein, een topper van het eerste uur in Nederland, speelt O'Mahoney ook mee aan de Europese Seniors Tour. Dat is een circuit voor golfers van 50 jaar en ouder waarvoor ook hoge kwalificatie-eisen gelden. ,,Het is vooral leuk om met mensen te spelen die ik al ruim 25 jaar ken. Het gaat er ontspannen aan toe. Maar je hebt altijd spelers die fanatiek zijn en je hebt er die het rustiger aan doen. Jan speelt fantastisch, hij heeft zelfs het gevoel dat hij de tour kan winnen. Ik behoor tot de rustige types. Ik hoef niet te winnen, maar ik heb wel een hekel aan slecht spelen.''