NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Sigourney Weaver

In een serie profielen van gezichtsbepalende filmsterren deze week Sigourney Weaver, die in de nieuwe Alien-film opnieuw de rol van keiharde vrouwelijke actieheld speelt.

Door PIETER STEINZ

,,Wat mij intrigeert zijn vrouwen in een isolement'', zei Sigourney Weaver onlangs tegen The Guardian. Een hemelschokkende bekentenis was dat niet, want soms lijkt het of de boomlange, onbuigzaam ogende Weaver alleen maar eenzame figuren speelt. Ze was een primatenonderzoekster in de Afrikaanse wildernis in Gorillas in the Mist (1988), een onuitstaanbare manager in Working Girl (1988), en een getraumatiseerde kluizenares in de seriemoordenaarsfilm Copycat (1986). Maar de echte Hollywoodfaam kreeg ze door haar vertolking van T. Ellen Ripley, de 21ste-eeuwse luitenant uit de Alien-cyclus die de strijd aanbindt met een ruimtemonster waartegen geen kruid is gewassen. Omdat Ripley in Alien

(1992) bezwangerd door de titelfiguur het loodje had gelegd, werd ze voor Alien Resurrection gekloond. Weaver had geen bezwaar: de typecasting waar ze in een ver verleden tegen had gevochten leverde haar een salaris van 11 miljoen op, 10.967.000 dollar meer dan toen ze in 1978 in Ridley Scotts Alien voor het eerst als Ripley optrad.

Zoals zoveel sterren - Sylvester Stallone, Jeff Goldblum, Christopher Walken - begon Susan Alexandra Weaver (New York City, 8 oktober 1949) haar carrière met een piepklein rolletje in een film van Woody Allen: ze was een van Alvy Singers vriendinnen in Annie Hall (1977). Op dat moment vierde de aan Stanford en Yale afgestudeerde Weaver nog successen in off-Broadwayproducties, maar na het succes van Alien stapte ze over naar de film en werd ze een van de publiekstrekkers van de jaren tachtig. Wegens haar aristocratische voorkomen - nog versterkt door haar aangenomen voornaam, die ze uit Fitzgeralds The Great Gatsby had geplukt - speelde ze voornamelijk dames van klasse; in Working Girl, in Polanski's Death and the Maiden (1994) en in de mislukte Paul Theroux-verfilming Half Moon Street (1986), maar ook in de komedie Ghostbusters, waarin toverkracht nodig was om haar te veranderen van een stijlvolle celliste in een oversekste hysterica.

Sigourney Weaver heeft zich ooit omschreven als 'not the average producer's sexual fantasy'. Zelf suggereerde ze dat het ligt aan haar lengte (1m80); de gemiddelde filmkijker zal het eerder zoeken bij haar harde kaaklijn en typisch vertrokken mond (die haar gezicht veel sensualiteit ontnemen), terwijl experts in Hollywood denken dat het te maken heeft met haar door de Alien-serie opgebouwde imago als harde vrouwelijke actieheld. Niet voor niets werd ze in Amerika een paar jaar geleden gecast in een reclamecampagne voor Japans staal.

Toch zijn Weavers anti-typische hoofdrollen bepaald niet haar slechtste. Zo speelde ze in Peter Weirs The Year of Living Dangerously (1983) met een mooie mengeling van charme en onverzettelijkheid een journaliste die verliefd en verloren raakt ten tijde van de val van Soekarno. En in The Ice Storm van Ang Lee, dit jaar in Cannes vertoond, was ze een overtuigend willig slachtoffer van de seksuele revolutie. Je zou dan ook wensen dat ze die eeuwige Ripley in de toekomst laat rusten in vrede.

Meer sterren