NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Bron van vermaak voor filmkenners

Door RAYMOND VAN DEN BOOGAARD
Een eenvoudige film kun je l'Appartement bezwaarlijk noemen. Een jonge zakenman (Vincent Kassel) staat op het punt naar Tokio te vertrekken, maar spijbelt van zijn werkzaamheden om een vrouw terug te vinden met wie hij eerder een verhouding heeft gehad, voordat hij haar om carrière-overwegingen in de steek liet om een betrekking in New York te aanvaarden.

Toevalligerwijs denkt die vrouw (Monica Bellucci) ook nog vaak aan hem, maar helaas komt er een derde tussenbeide (Romane Bohringer, in Nederland bekend van Minna Tannebaum) die door een politiek van persoonsverwisseling de potentiële gelieven uit elkaar houdt en dat trouwens ook al twee jaar geleden heeft gedaan.

En dan te bedenken dat het allemaal nog veel ingewikkelder is, dan zich hier in kort bestek laat uitleggen - omdat ook een vriend van de hoofdpersoon nog een essentiële rol speelt, alsmede de verloofde met wie de hoofdpersoon op het punt staat te trouwen.

En om het allemaal verder te compliceren vertelt de debuterende regisseur Gilles Mimouni dit verhaal ook nog vol flashes forward, flashbacks en droom-sequenties, waarbij meestal pas na een tijdje duidelijk wordt om welke soort van sprong het gaat, en soms helemaal niet. In de mise-en-scène lijkt bovendien elk realisme als de pest gemeden. De handeling speelt zich af in de huidige tijd, maar tegelijkertijd in een tijdloos, somber decor in art nouveau-stijl. L'appartement - de eerste Franse speelfilm die geheel digitaal is gemonteerd - ziet er prachtig uit en is bovendien een bron van vermaak voor filmkenners, met verwijzingen naar het werk van Alfred Hitchcock, Martin Scorcese en Billy Wilder. Wilders The apartment uit 1960 was in Frankrijk uitgebracht als La garçonnière, vandaar dat Mimouni zijn film met een gerust hart nog l'Appartement kon noemen.

Zijn film leent zich misschien nog het best voor een gezelschapsspel: samen kijken en dan na afloop met z'n allen proberen uit te vissen hoe het nu precies in elkaar zat. Bij twijfel nog een keer gaan zien. Het zou echter kunnen, dat die tweede keer gaat storen dat achter al die prachtige pirouettes in de verhaallijn een beetje weinig inhoud schuil gaat.