NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: 52 theaters.

Amusante nieuwe aflevering van succes dat kloonbaar blijft

Door HANS BEEREKAMP
Is de exclusieve aanwezigheid van twee vrouwelijke sterren bovenaan de credits van een Hollywoodfilm al een zeldzaamheid, het is nog nooit eerder voorgekomen in een actiefilm met een budget van 70 miljoen dollar.

Alien Resurrection mag dan ook atypisch genoemd worden voor het high tech science fiction-griezelgenre. Zoals de werktitel Alien 4 al aangeeft, is het de vierde aflevering in een serie, over buitenaardse monsters en hun wanhopige, niets ontziende behoefte zich voort te planten, al dan niet via het parasiteren op een menselijke draagmoeder of -vader. Dat de heldin uit de voorgaande drie afleveringen, Ellen Ripley (steevast gespeeld door Sigourney Weaver), in Alien onder veel misbaar tenonder ging, vormde slechts een scenarioprobleempje. De oplossing werd eveneens ontleend aan het griezelkabinet van de voortplantingstechnologie: tweehonderd jaar na haar ondergang, keert zij terug als Ripley 8, gekloond uit een druppel bloed van haar voorgangster. Zeven eerdere, mismaakte dubbelgangsters worden in de loop van de film creperend aangetroffen in een verre uithoek van het ruimtelaboratorium, smekend om een snelle dood.

Weavers tegenspeelster is dit keer Winona Ryder, als een avonturierster met, naar zal blijken, een verrassende herkomst. Beide vrouwen heersen over de oorsprong van leven en dood, en streven ondanks (of juist dankzij) hun weinig natuurlijke ontstaansgeschiedenis naar een opvallend menselijke aard. Het zijn de vrouwen, in Alien Resurrection ook fysiek superieur aan de mannen, die de hel zullen weten te overleven.

In de drie eerdere Alien-films, alle geregisseerd door mannen met groot gevoel voor visuele stilering - Ridley Scott, James Cameron en David Fincher -, werd al onophoudelijk gespeeld met dubbelzinnige aspecten van het moederschap. Nummer vier, de Fransman Jean-Pierre Jeunet die eerder samen met Marc Caro de grand guignol-fantasie Delicatessen maakte, is relatief minder megalomaan en moet het eerder hebben van in hoekjes van de film verstopte surrealistische humor. Hij slaagde er echter niet in die toon in de hele film te laten prevaleren. Zo werd Alien Resurrection de minst persoonlijk getinte aflevering van de serie en een min of meer mechanische voortzetting van een tot in lengte van dagen kloonbare succesformule.

Ondanks de kille toon van Jeunets regie werkt de formule nog steeds en betoont Alien Resurrection zich in ieder geval coherenter en amusanter dan het onnavolgbare, hermetische Alien van Fincher. Het is jammer dat de door de computer gegenereerde slijmmonsters in Alien Resurrection de charme missen van de technisch minder volkomen, maar veel enger en schokkender overkomende mechanische beesten die H.R. Giger voor de eerste Alien ontwierp: een kwestie van verlies aan scherpte in de vierde generatie.