NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HENK VAN GELDER
De rijken zijn malloten, en de arbeiders eigenlijk ook wel een beetje, maar bij die gewone mensen is tenminste nog iets van primaire warmte te vinden - en die ontbreekt bij die ballen in het Gooi. Dat is zo ongeveer het beeld dat ons wordt ingepeperd in Hoge hakken, echte liefde uit 1981, het filmdebuut van de tekstschrijver en tv-maker Dimitri Frenkel Frank dat vanavond te zien is bij Veronica.

Een karikaturaal beeld natuurlijk, en dat heeft ,,Nederlands leukste filmkomedie sinds Wat zien ik'' (aldus de slagzin van producent Rob Houwer) dan ook opgebroken. De film was net niet gek genoeg om een geslaagde klucht te zijn, en net te gek om een geloofwaardige komedie te worden.

Eén rol blijkt bij het weerzien nog recht overeind te staan: die van Monique van de Ven, die er dwars door de karikatuur van het ordinaire blondje heen - suikerspin op het hoofd en hoge hakken aan de voeten - een levend wezen van weet te maken. Tegenover haar slaat Rijk de Gooyer zich op zijn routine heen door de rol van de captain of industry die het lege leventje naast zijn door modieuze goeroe's voortgedreven echtgenote (Geert de Jong) ontvlucht door een krulletjespruik op te zetten, een blits jack aan te trekken en zodoende incognito een romance met het koffiemeisje van zijn eigen bedrijf weet te beginnen.

Voor de rest is het met zo'n film, zestien jaar na dato, vanzelfsprekend ook een kwestie van kijken hoe jong de acteurs toen nog waren: Johan Ooms als goeroe, de ex-judoka Jon Bluming die destijds vaak krachtpatsersrolletjes te spelen kreeg, Gees Linnebank en Marina de Graaf als extreem-linkse actievoerders, Ger Smit en Bill van Dijk als arbeiders en in de allereerste plaats Leen Jongewaard als de bitse vader van het koffiemeisje.

Maar alles bij elkaar is het een onevenwichtig ratjetoe van typetjes dat hier voorbij trekt, halfhartige satire, halfslachtige pogingen tot eerlijk sentiment en misplaatste platvloersheid - zoals in de diverse close-ups van borsten in wonder-bra's. De timing is mis en de verstaanbaarheid abominabel.

Dimitri Frenkel Frank stierf in 1988. In totaal maakte hij drie bioscoopfilms, waarvan de laatste (De ijssalon uit 1985) de persoonlijkste en de beste was. Die zou ik liever nog eens terug zien.

Hoge hakken, echte liefde (Dimitri Frenkel Frank, 1981, Ned.), Veronica, 20.30-22.15u.