NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

FRITS ABRAHAMS
Sportprogramma's te over, maar er zijn er maar weinig die iets substantieels toevoegen aan het grote aanbod. Men zoekt het steeds meer in leukigheid, gezelligheid en pseudo-amicaliteit met de vedetten.

Wie daarin nog altijd vooroploopt, is Veronica's Harry Vermeegen met zijn programma De regenjas. Sinds hij gescheiden van Henk Spaan voortleeft - zo mogen we het wel noemen - is Vermeegen niet meer te houden. Vroeger probeerde hij tussen de grappige acts door nog wel eens informatie los te krijgen van zijn gasten, maar dat is er niet meer bij. De doodenkele keer dat het gebeurt - Richard Witschge die laatst bij Vermeegen bedankte voor het Nederlands elftal - ligt het initiatief duidelijk bij de gast die per se iets kwijt wil. Vermeegen zei dan ook beduusd tegen Witschge: ,,Daarvoor was ik helemaal niet gekomen.''

Hij was vooral gekomen om samen met Richard in de stad een paar leuke kleertjes voor diens verloofde te kopen. Zo gaat het maar door. Vermeegen maakt vistochtjes met zijn helden, brengt een dweperige tiener op haar paard naar Dani, gaat met voetballers soep eten bij hun ouders en trekt de spelers van het Nederlands elftal een oranje-regenjas aan. Intussen worden de hilarische momenten steeds schaarser. Vermeegen die de melancholieke Feyenoorder Van Gobbel met een reusachtige brandende kaars (,,Hou 'm brandend'') opzadelt - dat was nog ouderwets leuk. De speler die van grote afstand de bal zijn geboortehuis moet inknallen: aardige vondst. Voor de rest is het een programma dat schreeuwt om een strengere eindredacteur, om Henk Spaan dus.

Helaas vindt de methode-Vermeegen steeds meer navolging. Hans Kraay jr. zag ik bij SBS 6 ook al dollend met Huub Stevens een fietstochtje maken op zoek naar een plek, waar 'een standbeeld voor de trainer' kon worden opgericht.

Wat in dergelijke programma's steeds meer gaat tegenstaan, is het weemakende vertroetelen van de sterren. Kritische vragen zijn taboe, de ster krijgt een VIP-behandeling.

Is dit verschijnsel iets Nederlands? Dat zou goed kunnen. Ik zie in de ons omringende landen in ieder geval geen vergelijkbare programma's. De BBC begon gisteravond met een nieuw sportprogramma: On side. Dat was tamelijk showy: een praatprogramma met overdreven luid lachende en applaudisserende toeschouwers, maar het had toch niet die slijmerige inslag van menig Nederlands sportprogramma.

Hoofdgast in On side was Johan Cruijff ('Johén Kroif'), 'een van de grootste voetballers aller tijden'. ,,Het verbazingwekkendste van je carrière'', zei gastheer John Inverdale, ,,is dat je het op veertig sigaretten per dag deed.'' ,,Ja'', zei Cruijff, ,,de sigaretten maakten me rustig.''

Inverdale stelde één interessante vraag in dit verder weinig verrassende gesprekje. ,,Het is een van de grootste mysteries van het mondiale voetbal'', zei hij. ,,Jullie voetbal is een voorbeeld voor andere teams, maar waarom zijn jullie zulke eeuwige verliezers als het er op aankomt?'' Hij had de Europese titel van het Nederlands elftal kennelijk alweer vergeten.

Cruijff begon omstandig uit te leggen dat Nederland maar een klein landje is en dat het voetbal pas laat professioneel werd: hij was in 1964 na Keizer de tweede full-prof. ,,Waarom is er bij jullie altijd zoveel strijd tussen spelers en managers'', vroeg Inverdale door. ,,Dat is deel van onze mentaliteit'', zei Cruijff. ,,We proberen er het beste uit te halen, we praten te veel.''

Klopt allemaal, maar als gediplomeerd amateur-psycholoog zou ik er nog graag een theorie aan toevoegen, die gerijpt is tijdens het bekijken van veel sportprogramma's op de Nederlandse tv. Een Nederlandse voetballer bereikt te snel de status van superster. Hij hoeft maar twee keer het Nederlands elftal te hebben gehaald of de sportpers - de Vermeegens van de tv voorop - vecht al om zijn gunsten.

We moeten snel een einde maken aan die slechte gewoonte, anders wacht ons volgend jaar bij het WK een nieuwe catastrofe. Cruijff gelooft er al niet meer in, kreeg ik de indruk. Inverdale vroeg hem wie er eerder wereldkampioen zou worden: Engeland of Nederland. ,,Brazilië'', zei Cruijff met een lachje.