NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

DE DOOD VAN EEN Kamerlid ontregelt niet vaak de gehele agenda van de Tweede Kamer. Toch was dat bij de dinsdagavond verongelukte PvdA-politicus Maarten van Traa het geval - de plenaire vergadering van gistermorgen werd uitgesteld en vanmiddag had er in de Kamer een bijzondere herdenkingsbijeenkomst plaats.

Zijn dood was voorpaginanieuws. Veel kranten stonden er gisteren vol van en ook op radio en televisie was zijn dood hèt onderwerp. Zelfs in de wereld van de evenredige vertegenwoordiging is de ene dood niet zoals de andere. Dat heeft natuurlijk te maken met het plotselinge karakter van zijn overlijden. Niemand heeft zich er op kunnen voorbereiden en dat maakt de schok extra groot. Van Traa was ook geen anoniem Kamerlid. Zijn functie als voorzitter van de parlementaire enquêtecommissie opsporingsmethoden gaf hem landelijke bekendheid. Toch is het dramatische einde aan een leven van een bekend Kamerlid onvoldoende verklaring voor de weerklank die zijn dood heeft gehad.

DE DOOD VAN Maarten van Traa heeft pijnlijk duidelijk gemaakt dat er nog maar weinig Kamerleden van zijn soort bestaan. Politici met hartstocht en gedrevenheid die altijd weer pal staan voor de publieke zaak. Hij was te jong om tot de generatie Den Uyl te behoren, maar paste er voor het overige wel geheel in. Vandaar ook de kwalificatie 'kind van Den Uyl'. Van Traa werd gevormd in de roerige jaren zestig. Hij was in Parijs toen de straatrevolutie van 1968 daar plaatshad, stapte in de journalistiek maar vond dit metier na verloop van tijd toch te vrijblijvend en koos eind jaren zeventig voor de politiek. Voor hem was er, aanvankelijk als internationaal secretaris van de PvdA, later als buitenlandwoordvoerder van de Tweede-Kamerfractie toen al een wereld te winnen. Dat politiek meer is dan een geweten heeft hij bewezen als voorzitter van de parlementaire enquêtecommissie die het hart van de rechtsstaat raakte.

MET MAARTEN VAN TRAA is een politicus overleden die stond voor een wijze van politiek bedrijven die aan het Binnenhof meer en meer als uniek kan worden bestempeld. Dwars, eigenzinnig en betrokken zijn eigenschappen die de afgelopen jaren steeds minder tot de bagage van de gemiddelde parlementariër zijn gaan behoren. Het gevoerde beleid in de jaren zestig en zeventig is in de periode daarna veel en vaak terecht bekritiseerd. Maar de kritiek gold in veel mindere mate de wijze waarop dit beleid tot stand kwam. Politiek bedrijven uit overtuiging en met gedrevenheid is een instelling van alle tijden. Dat deed Den Uyl en Van Traa deed het hem na. Den Uyl overleed tien jaar geleden en nu is met Van Traa een kind van Den Uyl dood. De vraag voor het parlement is: waar zijn de kleinkinderen?