S P O R T
|
NIEUWSSELECTIE
|
Een tovenaar op de linkervleugel
Door onze redacteur GUUS VAN HOLLAND
Drie weken geleden vielen de fans van Manchester United weer om van verbazing. Giggsy was op deze herfstavond onnavolgbaar. Zelfs de artiesten van Juventus als de Fransman Zidane en de Italiaan Del Piero stak hij op het kolkende Old Trafford naar de kroon. Met een wervelende show leidde linksbuiten Giggs Manchester United naar een 3-2 overwinning. De Italiaanse sterren bewierookten na afloop hun 23-jarige collega uit Wales. ,,Hij is fantastisch'', riep Zidane. ,,Hij is ongelooflijk goed'', zei Del Piero. Ferguson, de trainer van de Mancunians, glom als altijd van trots wanneer zijn aangenomen kind lof krijgt toegezwaaid. The Boss, zoals Giggs hem respectvol noemt, zweeg verder, zoals hij altijd geheimzinnig zwijgt wanneer Giggs ter sprake komt. Ferguson kent de kwaliteiten van de speelse Welshman als geen ander sinds hij hem in 1990 op 17-jarige leeftijd een profcontract aanbood. Maar hij kent ook de kwetsbaarheden van Giggs en hij kent de gevaren waaraan een supertalent bloot staat. Ryan Giggs is een bijzonder kind. Hij wordt vergeleken met George Best en Norman Whiteside, voetballers van Manchester United die al op vroege leeftijd idolen waren en uiteindelijk ten onder zijn gaan aan het sterrendom. De Schotse manager Ferguson heeft er een gewoonte van gemaakt spelers die nog geen 21 jaar zijn, niet over te leveren aan de media. Geen interviews. Eerst voetballen en trouw de mediatrainingen volgen, totdat Ferguson de tijd rijp acht om naar buiten te treden. Ook Giggs diende zich daaraan te houden. Zelfs de bondscoaches van Wales, waarvoor de in Cardiff geboren Giggs sinds zes jaar uitkomt, kregen van Ferguson te verstaan dat zijn voetbalzoon nooit met de pers mocht praten. In het Britse medialand werd de bescherming van Ferguson uitgelegd als het achterhouden van een geheim. De tabloids gingen op onderzoek uit. Waarom heette hij Ryan Giggs, wat niet zijn echte naam was? Giggs was de achternaam van zijn moeder Lynne, die toen Ryan 12 jaar was scheidde van Danny Wilson. Maar Ryan bleef loyaal aan zijn moeder en koos voor haar achternaam. Van zijn vader, die in Cardiff bekend stond als een snelle en behendige rugbyer, had hij weliswaar de kwaliteiten als sportman geërfd. Maar diens handel en wandel als drinkebroer die regelmatig met de politie in aanraking kwam, deed Giggs besluiten de banden met zijn vader te breken. Giggs wordt door Ferguson zo in bescherming genomen omdat hij natuurlijk de eigenschappen van zijn vader heeft en snel van het rechte pad afdwaalt, schreeuwde een tabloid. Ferguson zag in dat Giggs werd bestookt en besloot Ryan, nog geen twintig, voor de leeuwen te werpen. Hij moest nu maar zijn ware verhaal vertellen. Maar Giggs was intussen zo op de mediacursussen getraind, dat van hem weinig spontane woorden meer te verwachten waren. Giggs vertelde wel dat hij van zijn vader hield, maar dat zijn moeder belangrijker voor hem was geweest en dat hij in alles op haar leek. Van haar mocht hij voetballen en rugbyen wanneer hij wilde, van haar hoefde hij geen huiswerk te maken. Zij zorgde voor hem, zij was zijn beste supporter. Toen zijn stiefvader, Lynne's tweede man, aan kanker overleed, liet hij de media weten dat zij en zijn zus Bethany bij hem in zijn grote, dure landhuis kwamen wonen. Ryan Giggs is nog vrijgezel. Soms weten de media te melden, dat hij een meisje heeft. Hij gaat wel eens op stap, maar dan met zijn oude vrienden naar de pub. Maar verder is Ryan lief en bereidt hij zich gewetensvol voor op een nieuwe werkdag als voetballer. Zijn moeder is zijn beschermvrouwe. Zij is bij elke wedstrijd. Zij poetst zijn trofeeën en de lijsten om zijn foto's. Elke dag gaat zij naar Old Trafford en haalt de zakken fanmail van haar zoon op. Samen met Ryans grootouders leest ze de brieven en beantwoordt ze. Giggsy vindt niet dat hij wordt verwend. In het boek Are you watching, Liverpool?, waarin Jim White zijn passie voor Manchester United beschrijft, besteedt de journalist van The Guardian een prachtig hoofdstuk aan de ster van Manchester United: We all live in a Ryan Giggs world. Daarin vertrouwt Giggs aan White toe dat hij precies weet wat hij wil, wat hij kan en wat hij mag. Ferguson is zijn geweten. Van hem krijgt hij er wel eens van langs, zegt Giggs. Van hem krijgt hij te horen dat het weer eens tijd wordt voor een grote show. Giggs mag dan niet verwend zijn, kwetsbaar is hij wel. Aan White toont hij zijn littekens op enkels, scheenbenen en kuiten, overblijfselen van meedogenloze aanslagen door verdedigers. Een dubbele hernia heeft hem een paar jaar geleden nog het meest dwars gezeten. Nog altijd zegt hij bang te zijn dat zijn rug het bij een snelle draai- en kapbeweging begeeft. Ferguson weet hoe snel Giggs kan kappen en draaien: ,,Met een kleine beweging kan hij iedereen op het verkeerde been zetten. En als je verwacht dat een verdediger een voet tegen de bal krijgt, ontwijkt hij springend en dansend zijn tegenstander. The defender always seems to go down, while the lad stays on his feet.'' Jim White bedacht een bijnaam voor Ryan Giggs: The Wizard on the Wing.
|
NRC Webpagina's
21 OKTOBER 1997
|
Bovenkant pagina |