NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

FRITS ABRAHAMS
Om het in bokstermen uit te drukken, op het gevaar af dat ik daarmee beschuldigd wordt van verminderd respect voor het menselijk leven: minister Borst versloeg kardinaal Simonis gisteravond in Nova royaal op punten.

Objectiviteitshalve moet ik daaraan meteen toevoegen dat ik een vooringenomen jurylid ben: al vóór de discussie was ik het hartgrondig met Simonis oneens. Simonis suggereerde onlangs in de provinciale pers dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen de Nederlandse praktijk van abortus en euthanasie enerzijds en het recente straatgeweld anderzijds. In de Volkskrant krabbelde hij zaterdag enigszins terug, maar tegen Borst zei hij toch weer: ,,Ik zie geen direct causaal verband, maar als het respect voor het menselijk leven is weggezakt en men daar onverschillig tegenover staat, dan zie ik daar een samenhang tussen. Ik heb geen vergelijking getrokken, maar een oorzaak proberen aan te wijzen.''

Dus tóch een oorzaak, zij het geen directe.

De minister dreef de kardinaal in het nauw met het argument: ,,Dan zou er in die andere landen, waar abortus en euthanasie niet wettelijk geregeld zijn, ook minder straatgeweld moeten zijn, en dat is volgens mij absoluut niet zo.'' ,,Ik weet niet precies hoe het in die andere landen ligt'', moest Simonis erkennen. Even later zei hij nog: ,,Als je gelovig in het leven staat, zul je niet gauw geweld gebruiken.'' Dit lijkt mij een aardig kluifje voor historici, de kenners van de inquisitie voorop, om er de tanden van hun feitenkennis in te zetten.

Uiteraard is ook de televisie in de optiek van de kardinaal een grote boosdoener. In de Volkskrant schreef hij: ,,Dat het leven als absolute en onaantastbare waarde aan inflatie onderhevig is, uit zich op verschillende manieren: in het onbeperkte aanbod van geweld en doodslag op de Nederlandse televisie, maar ook in de manier waarop de samenleving rondom abortus en euthanasie antwoord geeft op de vraag naar de waarde van het leven.''

Hier komt de tv-criticus in mij in opstand. Met dat 'onbeperkte' aanbod van geweld en doodslag op de tv valt het volgens mij wel mee, maar nog daarvan afgezien: hoeveel programma's staan daar niet tegenover die wél van 'respect voor het menselijk leven' getuigen? Daar hoor je de kardinaal en zijn mede-criticasters nooit over. En dan doel ik zeker niet alleen op de programma's van de confessionele omroepen.

Naast het vele amusement is er met name bij de publieke omroepen nog voldoende plaats voor allerlei documentaires en praatprogramma's die, direct of indirect, over 'de waarde van het menselijk leven' gaan.

Laat ik met een recent voorbeeld komen, zij het uit - voor de kardinaal - verdachte hoek. Heeft hij zondagavond bij de VPRO de aangrijpende documentaire Iemand die langzaam verdwijnt van Doebele en Schmidt gezien? Het ging over een bejaarde, demente vrouw die thuis door haar 78-jarige man werd verzorgd.

Er was geen communicatie meer met mevrouw Wil Schrage mogelijk. Haar man Ben zag zijn oude dag herschapen in een gekmakende hel, waarin ondank zijn enige loon was. Hij kookte, hij zette zijn vrouw op de wc, hij kleedde haar aan en hij hielp haar naar bed, en onder al die activiteiten kreeg hij een stroom van identieke scheldwoorden naar zijn hoofd: ,,Zeikerd... godverdomde klootzak... hou toch je smoel.''

,,Het is onbegrijpelijk'', zei Ben, ,,waarom je zo boos bent.''

,,Ben ik boos? Dat moet je maar nemen.''

,,Dat doe ik ook wel. Maar ik begrijp er niks van.''

Mevrouw Schrage werd in deze film voortdurend omringd met liefde en zorg: van haar man, haar buurtbewoners, haar toekomstige verplegers in het verpleeghuis en uiteindelijk ook van de filmmakers die dit alles vastlegden. Hier werd een monument voor 'de waarde van het menselijk leven' opgericht. En er keken - ik heb het voor de kardinaal nog even opgezocht - liefst 800.000 mensen naar, wat ongewoon hoog is voor de VPRO, die het met een 7,5 (hoger dan van Kooten en De Bie) waardeerden.

Voorlopig gaat Nederland niet verloren.