R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
F I L M V O O R A F :
Flesh and bone
HANS BEEREKAMP
Toch getuigt het weliswaar somberder uitgevallen Flesh and Bone (1993), in de videotheek ten onrechte op de plank 'thrillers' te vinden, van dezelfde kwaliteiten als The Fabulous Baker Boys: het is een fraai melancholieke semi-road movie, vol bizarre observaties van Amerikaanse morsigheid en acteurs in wier gezelschap het goed toeven is. Het verhaaltje is daarentegen op de achterkant van een sigarendoosje samen te vatten, en dat verwijt Hollywood Kloves ook: zijn films zijn 'character driven', niet 'plot driven', en dat is een doodzonde in elke Amerikaanse scenarioklas. De proloog van Flesh and Bone - geen naam van een excentriek duo, maar een uitdrukking als Appel en Stam, verwijzend naar de zonden van de vader - is een verbluffend staaltje filmkunst: spannend, enerverend, klassiek-gedragen in de toon van The Night of the Hunter. Een zwijgend jongetje wordt als lokaas naar een afgelegen boerderij gestuurd, waar even later zijn vader (James Caan) het gezin zal uitmoorden. Alleen de baby wordt gespaard. Een kwart eeuw later kruist deze als volwassen vrouw (Meg Ryan) het pad van de volwassen jongen (Dennis Quaid, in werkelijkheid Ryans echtgenoot), die inmiddels met een truck vol geverfde kippen - die allemaal Betty heten - door de woestijn van Texas trekt om snackbars te bevoorraden. Schuld, wraak en liefde zijn de ingrediënten van een omineuze cocktail met explosieve gevolgen. Dat Flesh and Bone, ondanks de typische Texaslocaties, aanvoelt als een Europese film, mag Kloves als een compliment beschouwen.
Flesh and bone (S. Kloves, VS'93), zondag, BBC2, 23.00-01.00u.
|
NRC Webpagina's
11 OKTOBER 1997
|
Bovenkant pagina |