NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Een paar duizend mensen in Nederland, zo meldde het NOS -journaal donderdag, dragen een door de Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie verstrekte penning om hun hals, met de mededeling dat ze niet gereanimeerd wensen te worden na een ernstig ongeval. Als het ding me niet zo deed denken aan de penning van de hondenbelasting die mijn inmiddels geëuthanaseerde hond aan haar halsband droeg, zou ik ook wel zo'n ketting willen. Maar gelukkig kan het nu ook geregeld worden zonder dit opzichtige sieraad: bij de Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie kun je een geplastificeerd niet-reanimeerpasje bestellen, dat in je portemonnee past en dat op grond van de Wet op de Geneeskundige Behandelovereenkomst een keiharde juridische status heeft. Als je zo'n pas bij je draagt, mag je niet worden gereanimeerd. Helemaal safe zit je als je ook nog een formulier bestelt waarin staat dat je iedere ongewenste medische handeling verbiedt.

Het lijkt me een geruststellende gedachte over een goed vindbare wilsverklaring te kunnen beschikken voor het uiterste geval. Iemand die door ernstig hersenletsel niet in staat is een wil kenbaar te maken, loopt namelijk het risico op een plantaardig bestaan, waar ik niet voor zou kiezen.

Volgens kardinaal Simonis betekent mijn keuze dat ik geen waarde hecht aan het leven. De kardinaal stelt mij op één lijn met de moordenaars van Joes Kloppenburg en Meindert Tjoelker, een aantijging die dermate stuitend is, dat een weldenkend mens moeite heeft te geloven dat hij dit werkelijk heeft gezegd. Zo'n van haat doortrokken vergelijking zal iemand die voor een geestelijk leider moet doorgaan, toch zeker niet maken?

Maar helaas, hij heeft het echt gezegd. Het hoofd van de katholieke kerk in Nederland vraagt zich in een interview met het Utrechts Nieuwsblad en andere bij de Gemeenschappelijke Persdienst aangesloten kranten af waarom je niet iemand dood zou mogen trappen, als doden wel mag zolang het abortus of euthanasie betreft. ,,Jongeren leren dat abortus en euthanasie gewoon moeten kunnen. Met zo'n visie op het menselijk leven worden ze opgevoed. Als doden in die gevallen mag, waarom zou je anderen dan niet doodtrappen als ze in de weg staan?''

En waarom zouden de aanhangers van de kardinaal er dan nu niet stante pede toe over gaan om mensen met een penning om hun hals of een pasje in hun zak, waarop staat dat ze niet gereanimeerd willen worden, maar vast eigenhandig dat ernstige hersenletsel te komen bezorgen? Nu de voorstanders van euthanasie en abortus er in de ogen van de kardinaal dezelfde moraal op nahouden als het tuig dat onschuldige voorbijgangers vermoordt, zou ik zeggen: zet de brandstapel maar weer klaar. Als je als vrouw abortus hebt laten plegen - het doet er niet toe hoe zorgvuldig je dat hebt afgewogen - ben je een moordenares die niet beter verdient dan een knapperend auto da fé.

Mag een kardinaal groepen mensen zomaar op demagogische wijze criminaliseren? Natuurlijk, volgens de Grondwet mag hij, net als iedereen, alles zeggen. Maar volgens de Bijbel, denk ik in mijn onschuld, niet, want daarin staat tenslotte: 'Gij zult geen valse getuigenis afleggen jegens uw naaste'.

Behalve mevrouw Borst, in haar functie van minister van Volksgezondheid, heeft niemand tegen Simonis' aantijgingen geprotesteerd. Ik heb althans geen politicus of prominente CDA -aanhanger gehoord die bezwaar aantekende. Zouden nieuwe gelovigen als Willem Jan Otten en andere bekeerlingen, die ik er ook niet over heb gehoord, wel doorhebben in welk gezelschap zij zich bevinden? Of iemand als de juriste-publiciste Dorien Pessers, die een kruistocht voert tegen wat zij aanziet voor doorgeschoten zelfbeschikkingsrecht. Vindt zij het overbodig zich te bezinnen op het bondgenootschap dat zich aan het vormen is tegen de vooruitgang op het punt van de menselijke autonomie, in zaken van geboorte en dood, in Nederland?

De vrouwenbeweging, of wat daar nog van over is, heeft evenmin iets van zich laten horen. Alleen de Vereniging Vrouwen in de R.K. Kerk, die liet weten de uitlatingen van de kardinaal van harte te onderschrijven, vond het nodig te reageren. Evenals uiteraard het Contact Rooms-Katholieken, een beweging van traditionele rooms-katholieken, die minister Borst verwijt dat zij met haar kritiek op kardinaal Simonis de scheiding tussen kerk en staat uit het oog verliest.

Soms is het alsof je in een omgekeerde wereld leeft.

Simonis criminaliseert niet alleen aanzienlijke delen van de bevolking, maar bagatelliseert in één moeite door het geweld dat tot de dood van Kloppenburg en Tjoelker heeft geleid. Dat zegt iets over het normbesef dat aan zijn uitspraken ten grondslag ligt. Het lijkt erop dat wie het luidst over normvervaging klagen, als het er op aankomt weigeren kritisch naar hun eigen normen te kijken.

Adri van Driel, gestorven op de stoep van het politiebureau in de Amsterdamse Warmoesstraat, stond, om met Simonis te spreken, de agenten in de weg. Aan de gevel van dat politiebureau hing kort daarop een levensgroot spandoek met de tekst: 'Collega's, wij staan achter jullie'. Die collega's worden verdacht van doodslag respectievelijk dood door schuld. Het openbaar ministerie stelt vervolging in, de rechter gelastte in het geval van een van de verdachte politiemensen verlenging van de voorlopige hechtenis, maar de politie staat achter de verdachten en wantrouwt dus het openbaar ministerie en de onafhankelijke rechter. Opnieuw: de omgekeerde wereld. Je zou hopen - verwachten is misschien te veel gevraagd - dat juist de politie zou willen dat het recht zijn loop heeft als iemand op de stoep van een politiebureau een gewelddadige dood is gestorven. Je zou verwachten dat een kardinaal ook in dat geval niet zegt: die zwerver in de Warmoesstraat is het slachtoffer geworden van de Nederlandse abortus- en euthanasie-praktijk.