NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

BIANCA STIGTER
Theo van Gogh won gisteravond op het Nederlands Film Festival in Utrecht het Gouden Kalf voor het beste tv-drama. In het belang van de staat, dat door de Vara zal worden uitgezonden, gaat over een Koerdische dichter die als politiek vluchteling in Nederland een verblijfsvergunning wil aanvragen.

Vorig jaar won Van Gogh het Gouden Kalf voor de beste regie met Blind Date, die de NPS vanavond uitzendt. Raar zal het dus niet zijn als Van Gogh volgend jaar de prijs wint voor de beste documentaire, als zijn film over Willem Oltmans klaar is. Morgen worden van De eenmotorige mug op het festival als 'surprisefilm' al een paar stukjes vertoond. Anders dan de films over de Mug en de Staat, met een glansrol voor de BVD, heeft Blind Date geen politiek onderwerp. Hij gaat over de dood van een kind, zo maar een kind, een dochtertje, en de manier waarop haar vader en moeder om die dood heen leven. Ze hebben daar een uitzinnige vorm voor gevonden: vader en moeder zetten contactadvertenties in een krant, doen alsof ze elkaar voor het eerst ontmoeten, en laten ondertussen van alles over de dochter los. Renée Fokker en Peer Mascini spelen hen majesteitelijk droevig (ze wonnen eveneens een Gouden Kalf), Katja en Pom proberen hun verdriet te delen, en slagen daar zo ruiterlijk niet in. Alles doen deze twee mensen armzalig lijken: van opmerkingen als 'wat heb je een leuke jurk aan' tot huis-tuin-en-keuken psychologie en seks - die paar lullige lichaamsopeningen helpen heus ook niet om tot elkaar door te dringen. Toch is niet alles gal in Blind Date. Want het dochtertje is er ook nog, zij het buiten beeld. De eerste paar keer dat een hees stemmetje van een jaar of acht vertelt hoe graag ze haar papa en mama weer bij zich wil hebben, irriteren. Met die contactadvertenties en het verschil tussen echt en gespeeld dat dat met zich meebrengt, is de film al ingewikkeld en mooi genoeg, dan hebben we geen bovennatuurlijk kind meer nodig. Maar gaandeweg verdwijnt deze afkeer. Want dit kind dat praat, is hun kind niet. Je kunt haar ook zien als een product van hun beider verbeelding. Annabel groeit op in het hoofd van haar ouders, en dat is in deze tragische film verheugend en romantisch. Want ze doet dat in ieder hoofd precies hetzelfde. En dan heeft Van Gogh iets nieuws over de liefde gezegd.

Blind Date, Theo van Gogh, NL, 1996), Ned.3, 23.23-0.53u.