A C H T E R P A G I N A
|
NIEUWSSELECTIE
|
Zomer des doods
PIETER STEINZ en BERNARD HULSMAN
''t Is weer voorbij die mooie zomer', zong Gerard Cox in een beroemd liedje, dat vreemd genoeg op nummer één stond in het hartje van de winter van '73-'74. Na de warmste augustusmaand sinds 1704, en de beste zomer van de eeuw op vier na, kunnen we nu hetzelfde zeggen. Met een recordaantal tropische dagen in Nederland (maar ook met sneeuw in Madrid en overstromingen in Midden-Europa) was de zomer van 1997 er een om levenslang aan terug te denken. Niet alleen het weer was opvallend, ook het wereldnieuws. Waren de terugkerende problemen van het Russische ruimtestation Mir nog te beschouwen als telkens anders opgediende komkommers, na het arrestatiebevel tegen de drugshandelaar annex Minister van Staat Desi Bouterse was het eind juli gedaan met de traditionele zomermatheid. De Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Van Mierlo raakte in ernstige politieke problemen. Daar bleef het niet bij: vulkanen barstten vervolgens uit, aandelenbeurzen braken records (in opwaartse én neerwaartse richting) en in Algerije explodeerde de burgeroorlog. Maar alle spectaculaire gebeurtenissen en gruwelijke moordpartijen werden opzij gedrukt door de dood van Di en Dodi, in de vroege morgen van 31 augustus in Parijs. Het auto-ongeluk van een prinses en haar minnaar in een tunneltje, de vermeende schuld van de paparazzi daaraan, de door twee miljard mensen live gevolgde 'unieke begrafenis voor een uniek persoon' - het vulde allemaal meer krantenpagina's dan legendarische zomerdrama's als de landing op de maan (1969), de verloren WK-finales van Oranje (1974 en 1978) en de val van Srebrenica (1995). Je zou bijna vergeten dat veel meer beroemdheden de periode juni-september niet overleefden: de filmlegendes Robert Mitchum en James Stewart, de Beat-schrijver William Burroughs, de dirigent Sir Georg Solti, de journalisten Van Meekren, Van Tijn en Brugsma, en natuurlijk Moeder Teresa. De zomer van '97, waarin de 'Summer of Love' van dertig jaar geleden herdacht werd, zal de geschiedenis in gaan als de 'Summer of Death.' De zomer des doods leverde passende hits op. Weliswaar begon de zomer met het vrolijke 'MMM Bop' van de kinderrockgroep Hanson, maar toen de eerste doden vielen, werd de hitparade passend gedomineerd door 'I'll Be Missin' You', een ode aan een dode. In dit nummer verrapte Puff Daddy het Police-nummer 'Every Breathe I Take' tot een treurlied voor de op 9 maart doodgeschoten Amerikaanse Notorious B.I.G.. Puff Daddy (echte naam Sean Combs) is als producer van Notorious B.I.G en andere zwarte musici zoals Lil' Kim en Foxy Brown, de koning van een nieuw imperium van zwarte muziek geworden. 'I'll Be Missing', afkomstig van de cd No Way Out waarop Notorious B.I.G. overigens als een levende dode nog prominent figureert, is een soort gebed voor de dikke rapper, van wie, ook al zo veelzeggend in dit jaar van de doden, postuum de cd 'Life After Death' uitkwam. Rapper Faith Evans zingzegt hoezeer hij Notorious B.I.G. mist: ,,Every day I pray for you till the day we meet again'' en wordt hierin bijgevallen door een koortje dat al evenzeer rekent op een leven na de dood: ,,One morning when this life is over, I know I see your face again.'' In augustus werd Puff Daddy's loodzware treurrap als tophit afgelost door 'Leven Na De Dood' van Freek de Jonge. Op zichzelf beschouwd en los van de context is dit een van de onwaarschijnlijkste zomerhits aller tijden. 'Leven Na De Dood' is een muzikaal curiosum: een Nederlandstalige cover van Bob Dylans 'Death Is Not The End' uit 1983. Hiermee schaarden Freek de Jonge en Robert Jan Stips zich bij respectabele musici als Nick Cave en Gavin Friday, die eerder dit nummer op hun repertoire namen. De Jonge coverde het nummer op verschillende manieren: de op cd uitgebrachte versie is een geactualiseerde uitvoering van het lied dat De Jonge tijdens zijn theatershow dit voorjaar zong. De dood is een zeer ongebruikelijk onderwerp voor een zomerhit, maar na wekenlang overal het temerige 'I'll Be Missing You' te hebben moeten aanhoren en de doden maar bleven vallen, was Nederland toe aan een luchtiger doodslied. Maak je geen zorgen, want na de dood gaat het leven gewoon verder, zo luidt de strekking van De Jonge's Bob Dylan-lied: ,,Steek je snikkel zonder rubber in een hetero of poot/Er is leven, er is leven na de dood.'' Heel erg lang stond De Jonge's levenslustige doodslied niet op nummer één. De dood van prinses Diana was ook voor Nederlanders te erg om met een feestlied te worden verwerkt: in de laatste week van de zomer kwam het lied dat Elton John bij de begrafenis van prinses Diana zong van niets op de eerste plaats van de Top 40. Net als 'I'll Be Missing You' en 'Leven na de Dood' is Elton Johns 'Candle In The Wind' een herbewerking van een oud nummer, maar van alle drie de hits uit de 'zomer der doden' is de laatste verreweg de larmoyantste. Het is inmiddels dan ook herfst geworden, bij uitstek het jaargetijde om te treuren over wat voorbij is.
|
NRC Webpagina's
27 SEPTEMBER 1997
|
Bovenkant pagina |