U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    R A D I O  &   T E L E V I S I E  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 

  NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e


Televisie

Radio

F I L M   V O O R A F :
Une Femme est une Femme

BIANCA STIGTER
Plezier in het kijken naar film bestaat voor een groot deel uit vergeten dat je naar een film kijkt, en dat je het na afloop blijft vergeten, tot op het moment dat je verbaasd bent dat er geen violen gaan spelen bij de eerste kus.

Het kan ook andersom. Want naar een film kijken is een van de grootste plezieren van het leven en ook dat kun je in een film laten zien.

Je kunt bijvoorbeeld Jeanne Moreau in een café neerzetten en haar door Jean-Paul Belmondo laten vragen hoe het met Jules et Jim gaat.

Jean-Luc Godard is als een der eersten met zulke openlijke verwijzingen begonnen, en in zijn tweede speelfilm, Une Femme est une Femme, is het ook nog de Amerikaanse musical die het leven van een vrouw en twee mannen begeleidt.

Soms heeft de vrouw, zijn vrouw Anna Karina in haar eerste rol, zomaar een blauw jurkje met een witte bontkraag aan, en gaat ze staan in een pose die het begin kan zijn van een production number. Maar Karina wil niet dansen of zingen. Ze wil een kind.

Achter Une Femme est une Femme is nog een andere film verborgen: Godard was zo brutaal in 1960 al een remake te maken van Les Yeux de l'Amour uit 1959 van Philippe de Broca, net als Godard een regisseur van de Nouvelle Vague. Naar verluidt ontstond de film uit een weddenschap over de vraag of je met hetzelfde uitgangspunt een andere film kon maken.

Dat verhaal gebiedt dat de vrouw een kind wil en haar man het haar niet wil geven. De vrouw dreigt een andere vader te zoeken en de man stelt jolig zijn beste vriend voor. Bij Godard is het verhaaltje goed voor veel nu gedateerd gedreutel over het verschil tussen man en vrouw.

Een aantal van de nieuwe dingen in de film, zoals de verwijzingen naar andere films, is nu gemeengoed geworden, ook in de Amerikaanse genrefilm.

Andere zijn niet opgepikt, zoals het over het scherm laten rollen van letters die wat we zien verklaren of veranderen, en andere grappen met woord en beeld. Maar wie weet komt dat nog, nu het plezier in het kijken naar een film voor een groot deel moet bestaan uit het besef dat je naar een film kijkt.

Une Femme est une Femme, Ned.3, 23.11u.-00.35u.

NRC Webpagina's
18 AUGUSTUS 1997


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)