NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: 29 theaters.

Ouderwets bang zijn voor een woeste waterslang

Door HANS BEEREKAMP
Volgens de Winkler Prins kan de waterboa of anaconda (Eunectes murinus) maximaal een lengte van 9,6 meter bereiken. De in het Amazonegebied levende waterslang pakt zijn prooi (kaaimannen, apen) met de bek en slingert zijn bovenlijf twee of drie keer om het dier heen om het te wurgen, zonder de botten te breken. Een volwassen mens is een te grote prooi.

Hollywood ziet het anders. In de op de beste B-filmtradities gebaseerde avonturenfilm Anaconda, geregisseerd door de voormalige Peruaanse filmcriticus Luis Llosa (The Specialist met Sylvester Stallone is zijn bekendste werk tot nu toe), meet de door computers en elektronische apparatuur ('animatronics') gegenereerde mythische slang ruim dertien meter en verslindt de ene mens na de andere, na al zijn botten te hebben gekraakt en aders hebben doen springen. Specialiteit van dit filmmonster: het uitbraken van de nog levende prooi, alvorens opnieuw tot de maaltijd over te gaan.

Het is onwaarschijnlijk dat Anaconda voor de waterboa zal doen wat Jaws voor de haai deed en Jurassic Park voor de dinosauriër. Llosa is geen Spielberg, en zijn film, ondanks de overtuigende kwaliteiten van de trucages, een rammelende variant op monsterfilms uit de jaren vijftig.

De dialogen tussen de opvarenden van een boot in het Braziliaanse regenwoud, de internationale crew van een antropologische documentaire, zijn lachwekkend houterig en schematisch. De beeldschone regisseuse (Jennifer Lopez) haar cameraman (rapper Ice Cube) en de al snel door een gifwesp gevelde expeditieleider (Eric Stoltz) nemen een lifter mee (Jon Voight), die zich uitgeeft voor een Paraguayaanse priester, maar al snel de bemanning gijzelt, omdat hij hen als lokaas wil gebruiken voor het levend vangen van een reuzenanaconda (geschatte opbrengst: een miljoen dollar).

Anaconda is in de verste verte geen goede film, maar wel een (soms onbedoeld) vermakelijke. Als hors d'oeuvre maken we onder meer kennis met een zwarte panter, een wild zwijn, roofvissen die zich in de penis nestelen, een regen aan gifslangen, bloedzuigers en voornoemde giftige onderwaterwesp. Er zijn romantische terzijdes en vertrouwde ondeugden als hebzucht, lafheid en afgunst. In dit gezelschap is de doorgaans vervaarlijke Ice Cube een doetje.

De verwende kijker kan zich terecht ergeren aan de voorspelbaarheid en slordigheid van Anaconda. Wie die ouderwetse matineefilms over bloeddorstige stiefkinderen van moeder natuur echter een warm hart toedraagt, kan er ook veel plezier aan beleven, en de wijd opengesperde bek van de slang zal ik niet snel vergeten.