NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

JOKE MAT
De TROS onderbreekt vanavond de serie 'Advocaat van de Duivel', waarin bekende strafpleiters in het beklaagdenbankje worden gezet, voor wéér een andere serie over advocaten: 'Goede Raad'. Na de zes afleveringen van deze documentaireserie wordt Advocaat van de Duivel vervolgd, zodat de kijker voorlopig verzekerd is van zijn portie advocaat. Volgens de TROS is er geen speciale reden om Advocaat van de Duivel op te schorten, ondanks de wat tegenvallende kijkcijfers (gemiddeld 260.000). De TROS wijt deze aan het late tijdstip van uitzending (,,dat hebben wij niet in de hand, de netmanager spreekt tegenwoordig ook een woordje mee''), aan de ,,beperkte doelgroep'' en aan het zomerseizoen. Ter vergelijking: de herhalingen van de advocatenserie 'Pleidooi' trekken gemiddeld 610.000 kijkers.

Toeval of niet, Goede Raad heeft meer overeenkomsten met Pleidooi dan met Advocaat van de Duivel. De nieuwe serie volgt advocaten in een van hun zaken. Net als in Pleidooi krijgt de kijker zowel de spanning van de soap (de rechtszaak met ongewisse afloop) als de mogelijkheid tot identificatie met een van de betrokkenen (de advocaat). Weliswaar zien we de twee advocaten uit de eerste aflevering niet gemoedelijk brood met melk nuttigen met hun collega's - vaste prik bij Pleidooi - maar wel zitten we bij hen in de auto op weg naar een zitting en naar een bedrijf dat bezig is failliet te gaan.

Geleidelijk wordt duidelijk om wat voor zaken het gaat. De Amsterdamse advocaat Bob Vink verdedigt in hoger beroep een zekere Rafael, die wegens vrouwenhandel is veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf. Rafael is een theatraal personage dat zich voor de camera best thuisvoelt. We zien hem bellen met de Dominicaanse Republiek, waarbij hij met een schuin oog naar de kijker zijn onschuld bepleit. ,,Als ik een eerlijk proces zou krijgen, zoals een Nederlander, dan was er niets aan de hand.''

Even later volgen beelden van Bob Vink, zijn auto besturend met zonnebril op en één arm uit het raam. ,,Geloof jij Rafael?'' vraagt de interviewer onverhoeds. In 'Advocaat van de Duivel', waar de advocaat op dat soort vragen is voorbereid, volgt dan steevast een antwoord als 'Het is mijn taak om hem vrij te krijgen. Of ik hem geloof doet er niet toe'. Vink antwoordt dat hij in de onschuld van zijn cliënt gelooft. Maar in de stilte die volgt komt zijn hand naar zijn zonnebril en zet die recht. Dat nutteloze gebaar zegt meer dan de uitgebreide toelichting die vervolgens aannemelijk moet maken dat hij niet liegt.

Deze relatief spontane uitingen maken Goede Raad leuk. De makers vergezellen een andere advocaat naar een transportbedrijf dat surséance van betaling heeft aangevraagd. De advocaat (aangesteld als bewindvoerder) en de directeur zitten met bungelende benen op een tafel tegenover de chauffeurs en hun familie. ,,Hij steelt hier geld en dat steekt hij dan in een ander bv'tje'', aldus een van de verbitterde chauffeurs in een apart interview. De directeur, met een al te wit kraagje boven zijn blauwe overhemd, krijgt kans op weerwoord. ,,Als de emoties bedaard zijn komen ze met hangende pootjes terug of ze weer een baan kunnen krijgen.'' Zo krijgt de kijker een aardige indruk van het type cliënt van de advocaat.

,,De advocatuur timmert zelf ook aan de weg'', zegt een woordvoerder van de TROS in een poging de ruime aandacht van de omroep voor de advocatuur te verklaren. Als dat zo is, geeft de TROS alle ruimte. Dankzij series als deze en boek plus media exposure van advocaat G. Spong is het credo van de gewetenloze strafpleiter ('de vrijheid van mijn cliënt gaat boven het vinden van de waarheid') inmiddels bijna gemeengoed. Het wachten is op een programma waarin deze beroepsgroep het vuur na aan de schenen wordt gelegd. Zelf leef ik toch liever in een land waar het rechtsgevoel van advocaten beter is ontwikkeld dan hun scoringsdrang.

Goede Raad, Ned2., 22.28-23.13u.