R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE Televisie
|
F I L M V O O R A F :
They Shoot Horses, Don't They?
BIANCA STIGTER
They Shoot Horses, Don't They (1969) van Sidney Pollack en met Jane Fonda, zit ergens tussen Sleep en Dr. Zhivago in. Dat kun je natuurlijk van de meeste films zeggen, maar Pollack vestigt de aandacht op het verschijnsel. De film gaat over een dansmarathon, zoals die tijdens de depressie in Amerika gehouden werden - armen deden eraan mee en iets minder armen keken ernaar. Op begin, einde en een enkele flash forward na, speelt de film zich geheel op één locatie af: voor en achter de schermen in de danstent waarin de wedstrijd wordt gehouden. De film begint als de wedstrijd bijna begint en eindigt vlak voor die eindigt: 1491 uur verteld in 121 minuten. Pollack heeft veel weggelaten: we zien de deelnemers bijvoorbeeld maar een keer eten. De regisseur concentreert zich op het dansen, dat steeds hetzelfde is, en door die herhaling de kijker een idee geeft van de vermoeidheid, de wanhoop en de gekte die zich van de dansers meester maakt. Ze dansen niet meer, ze hangen, ze slapen, ze sterven, ze hebben lief en ze plegen verraad. Daardoor wordt They Shoot Horses, dat te boek staat als een van die Amerikaanse films van omstreeks 1970 waarin de Amerikaanse geschiedenis door de bril van de desillusie van Vietnam bekeken wordt, weer een film die in een twee uur en een minuut het hele grimmige leven vertelt.
They Shoot Horses, Don't They (Sydney Pollack, 1969, VS). BBC1, 0.50-2.45u.
|
NRC Webpagina's
3 JULI 1997
|
Bovenkant pagina |