R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE Televisie
|
F I L M V O O R A F :
Little Buddha
BAS BLOKKER
Kan zijn. Een argument vóór deze stelling biedt in ieder geval Bernardo Bertolucci. Een Italiaan die op handen werd gedragen sinds Il conformista en Novecento, twee meesterlijke films over de geschiedenis van Italië. Maar Bertolucci weekte langzaam los van zijn land en daarmee van zijn oerbron, lijkt het wel. Hij maakte in 1972 Last tango in Paris, die nog de spanning had van een Marlon Brando in topvorm. Later La Luna, over een oerverwende jongen in Amerika die een relatie krijgt met zijn moeder. Hier viel het genie van Bertolucci alleen nog te vermoeden, diep in een heel enkele scène. Later maakte hij The Last Emperor, in China, The Sheltering Sky, in Marokko, en Little Buddha, in Canada en Bhutan. Vooral de laatste twee halen het niet bij Bertolucci's oude films. De camera tast de spectaculaire buitenkant af, de folklore en de exotica, maar wat de acteurs nog in het decor doen, is een raadsel. In Little Buddha gaan boeddhistische monniken op zoek naar de reïncarnatie van hun leermeester. Ze denken dat-ie in een Canadees jongetje is wedergeboren en vertellen deze Jesse van het leven van Siddharta, de latere Boeddha. De film is vooral een vehikel om die geschiedenis te vertellen. De echte hoofdrolspeler is Keanu Reeves als eerst decadente, later ascetische en ten slotte verlichte Siddharta. Waaróm Bertolucci dit verhaal wil vertellen is me niet duidelijk. Nergens blijkt dat de cultuur van India hem iets doet. Daar wonen volgens hem de mensen in horden, die collectief hun armen ten hemel heffen als er iets gebeurt. Zo blijft een mooie-plaatjesfilm over en een korte inleiding tot de leer van Boeddha: ,,Het belangrijkste is dat je mededogen hebt met alle levende wezens.'' Ik zou willen dat Bertolucci nog eens inspiratie zou opdoen in Italië.
Little Buddha (Bernardo Bertolucci, VS, 1993). BRTN2, 20.35-22.49u
|
NRC Webpagina's
2 JULI 1997
|
Bovenkant pagina |