NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

HANS BEEREKAMP
Toen Laurence Olivier in 1944 de eerste verfilming van Henry V regisseerde (en uiteraard zelf de titelrol speelde), was hij al de prins der Shakespeare-acteurs, met bovendien ervaring als jeune premier in Hollywood. Kenneth Branagh was 27 toen hij als regisseur, acteur en producent het koningsdrama in 1989 opnieuw verfilmde, en niet meer dan een veelbelovend toneelspeler met twee filmrollen en enkele televisieseries op zijn naam.

Het onverwachte succes van Henry V, resulterend in verschillende Oscarnominaties en twee Felixen - voor de beste 'jonge' Europese film en de beste acteerprestatie - deden de Noord-Ierse Branagh misschien wat snel geloven dat hij de erfgenaam van Olivier zou kunnen worden.

De Olivier-versie, gemaakt in opdracht van het ministerie van Oorlog, moest de vaderlandse gevoelens van het Britse volk versterken en raakte daardoor later besmet als oninteressante oorlogspropaganda. Branagh legt in zijn interpretatie nadruk op de volwassenwording van een onverantwoordelijke kwajongen. Maar betekent die psychologische aandacht voor de metamorfose dat Branagh een pacifistische visie op het stuk heeft ontwikkeld? Soms lijkt het er even op, wanneer het enorme aantal slachtoffers aan Franse zijde in de slag van Agincourt de feestvreugde van de Engelse overwinnaars lijkt te dempen.

Aan de andere kant laat Branagh de toeschouwer wel degelijk zwelgen in de zoete smaak van de glorie; de doeltreffendheid van de Engelse boogschutters wordt breed uitgemeten. En het aanzwellende gezang van de psalm Non nobis, Domine, terwijl Branagh het levenloze lichaam van de voormalige staljongen van Falstaff van het slagveld draagt, doet op z'n minst vermoeden dat deze overwinnaar ook moreel superieur is.

De keur van voortreffelijke toneelacteurs (onder wie Derek Jacobi als het koor en Ian Holm als kapitein Fluellen) valt niet te versmaden. Ook Branagh zelf weert zich kranig, al kost het moeite om sympathie te voelen voor zijn al te rechtschapen en vroegwijze pose.

Mijn voornaamste bezwaar geldt echter de overbodigheid van het hele project. Branagh bewijst geen moment wat de noodzaak zou kunnen zijn van het afstoffen van Henry V. De enige die ik zou kunnen bedenken is het in het openbaar solliciteren naar de vacature-Olivier, en het zo snel mogelijk bereiken van de adelstand.

Henry V, RTL5, 20.30-23.00u.

(Deze tekst is gebaseerd op een bespreking uit 1991)