NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: Cinecenter, Amsterdam; Plaza Futura, Eindhoven; Movies, Utrecht.

De groezelige angst voor de snuff movie

Door HANS BEEREKAMP
De vraag waar docenten en studenten in de communicatiewetenschappen zich nu eigenlijk precies mee bezighouden, wordt door de 23-jarige Spaanse regisseur Alejandro Amenabar in zijn speelfilmdebuut Tesis tamelijk verrassend beantwoord.

In de kelder van de Madrileense universiteit nemen zij, volgens het onwaarschijnlijke scenario, snuff movies op: pornofilms waarin het onwillige vrouwelijke slachtoffer werkelijk gemarteld en gedood wordt. Een studente (Ana Torrent) komt per ongeluk het netwerk op het spoor en ontkomt uiteraard ternauwernood zelf aan zaag en slagersmes.

Het aardigste wat je van Amenabars in Spanje uiterst succesvolle thriller zeggen kunt, is dat hij niet uit is op een hypocriete exploitatie van geweld. In zijn eigen film zijn de cruciale snuff-scènes alleen op de geluidsband te volgen en hij confronteert de toeschouwer met diens morbide nieuwsgierigheid door op potentiële momenten van exploitatie kijkers in close-up te nemen.

Toch roept de rammelende thriller vraagtekens op. Die hebben vooral te maken met de naïeve verontwaardiging van de regisseur over het bestaan van snuff movies. In een de film begeleidende verklaring noemt Amenabar de opvatting dat snuff niet zou bestaan, een legende. Hij meent zeker te weten dat ze in Noord-Europa gemaakt worden. In Engeland denken ze weer dat snuff in Nederland voorkomt. Toch heeft niemand er ooit aantoonbaar de hand op weten te leggen. Snuff movies zijn voor censuurliefhebbers en horrorregisseurs net zo belangrijk als het monster van Loch Ness voor de Schotse VVV. Bewijs maar eens dat ze niet bestaan. Intussen staat het gelukkig iedereen, zoals Johnny Depp in The Brave, vrij films te maken over broodjes aap, zoals ik mag zeggen dat ik Tesis een tamelijk groezelige film vind, omdat er zonder veel overtuigingskracht een quasi-realistische bodem mee wordt gelegd onder populistische angstgevoelens, die gaarne bespeeld worden door professoren met angst voor totale vrijheid van meningsuiting. Snuff movies worden gevreesd, omdat ze de mythische belichaming zijn van het schuldig verlangen dat wat je in een film ziet de werkelijkheid is.