NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: 41 theaters.

Een horrorfilm over horrorfilms blijft een heuse horrorfilm

Door BIANCA STIGTER
In de eerste minuten van Scream word je op zo'n klassieke manier bang gemaakt dat je telkens verwacht dat de horror humor zal worden. Een mooi meisje (Drew Barrymore) is alleen in een landhuis, het wordt donker, de telefoon gaat en een mannenstem zegt en bewijst dat hij haar niet alleen kan horen maar ook kan zien.

Het meisje vergrendelt de deuren, maar misschien is hij al binnen, haar vriendje verschijnt vastgebonden in een rolstoel op het terras, de man met het in een speelgoedwinkel gekochte masker pakt zijn mes. Zelfs als de twee vermoord zijn, geef je de moed niet op: nu zal je wel opeens cut! horen en zegt een regisseur: zullen we het nog eens overdoen? Maar Scream blijft een horrorfilm. Het is geen parodie; al is het wel een horrorfilm over horrorfilms, van het genre dat regisseur Wes Craven zelf heeft helpen groot maken en hier met een grootscheepse productie nog wat wil perfectioneren.

De tieners in Scream doen niets liever dan kijken naar de orginelen en de sequels van Halloween, Friday the Thirteenth en Cravens eigen Nightmare on Elm Street (1984), films waarin tieners vermoord worden in net zo'n keurig Amerikaans stadje als waar ze zelf wonen. Daders en slachtoffers maken allebei gebruik van hun kennis van het genre, al kan hun voorkeur hen ook noodlottig worden. Op het feestje in weer een ander landhuis in de finale van de film, legt een ambitieuze tv-journaliste die de moordenaar op het spoor is, een videocamera onder de televisie waarop de tieners naar Halloween kijken. Een cameraman in een busje voor de deur ziet ze eerst de borsten van Jamie Lee Curtis becommentariëren. Maar als een van hen 'achter je! achter je!' naar de actrice begint te schreeuwen, schreeuwt de cameraman 'achter je!' terug: de gemaskerde moordenaar staat met geheven mes achter de bank. Wreedste grapje is dat de videocamera de beelden met dertig seconden vertraging uitzendt. Als de cameraman naar buiten rent, is de gemaskerde man al bij het busje om ook hem te grazen te nemen.

In de bioscoop was Scream vooral eng en vies, daarna werd hij ook nog grappig en flauw. Alleen de echte fans van het genre zullen die sensaties waarschijnlijk tegelijkertijd kunnen beleven.