NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

FRANS VAN LEEUWEN
Stel, een Fransman maakt een documentaire over de moderne Nederlandse literatuur maar besteedt daarin geen aandacht aan Gerard Reve, Hugo Claus en Harry Mulisch omdat iedereen die toch al kent, dat zou toch heel vreemd zijn? Stel, een Nederlander maakt een documentaire over de Amerikaanse rockmuziek maar slaat Elvis Presley, Bob Dylan, Lou Reed en Michael Jackson over omdat die nooit platen hebben gemaakt voor het Nederlandse platenlabel Big Apple, dat zou toch rieken naar geschiedvervalsing?

Vervang Amerika door Senegal en Big Apple door Dakar Sound en het is duidelijk waarom Loladamusica's aflevering van vanavond wel gedoemd was te mislukken. VPRO-programmamaker Paul Hegeman trok naar Senegal en liet zich daar gidsen door de in Venlo getogen Ted Jaspers. De laatste is niet alleen kenner van Senegal en de Senegalese popmuziek maar tevens eigenaar van het kleine Nederlande platenlabel Dakar Sound. Wat Jaspers wil vertelde hij maandag j.l. in deze krant: voor het nageslacht bewaren wat de Westafrikaanse 'Golden Age' - te weten de jaren 1970-1980 - aan opwindende muziek heeft opgeleverd. Dat is mooi en dat is nuttig. Want wie zou niet willen weten hoe de Senegalese 'nachtegaal' Youssou N'dour - volgende week weer voor drie concerten in Nederland - de eerste schreden zette op zijn pad naar roem? Helaas, N'dour ging aan de neus van Jaspers voorbij, net als Baaba Maal en de populaire rapgroep Black Positive Soul. Ze zijn dus in Dakar Sound niet te zien. Jammer voor de kijker, maar niet voor Jaspers die ,,altijd op zoek is naar degenen die het niet halen''.

Dat is een respectabel uitgangspunt maar levert voor het programma een geducht probleem op, want wat doen musici die in hun ambities worden gefrustreerd? Zo ongeveer hetzelfde als andere mensen: ze knopen zich op, de romantische zielen, gaan aan drank of drugs, de escapisten, of zoeken een andere bezigheid, de praktisch aangelegde typen. Het resultaat is dat het duo Hegeman/Jaspers maar één vergeten talent voor de camera kreeg: zanger/gitarist N'Diaga M'Baye.

Ook de 'nieuwe' musici zijn maar even te zien en de indruk die je krijgt geeft geen reden tot juichen; het klinkt niet slechter maar ook niet beter dan de Bijlmer op een zonnige middag. 'Portret van een muzikale romanticus' of 'In het diepst van zijn ziel een Afrikaan' zo had het titel van deze documentaire kunnen luiden als niet zijn platenlabel maar Jaspers zelf centraal had gestaan. De gesprekjes met hem zijn echter zo oppervlakkig dat er van zijn artistieke passie - naar men mag aannemen 'authentiek' - niets op de kijker overkomt.

Hoe belangrijk de muziek is voor de status van Senegal had ook een uitgangspunt kunnen zijn. Export van popmuziek en beroepsvoetballers lijkt voor de toekomst van deze jonge staat lucratiever dan de eindeloze reserves aan pinda-noten. Helaas wist Loladamusica niet te kiezen zodat het informatief gehalte van deze documentaire nogal gering is. In Senegal schijnt vaak de zon, legale taxi's zijn er geel en je mag er vrij trommelen op het strand.

Loladamusica: Dakar Sound. Ned.3, 19.45-20.10u.